Σαν έχεις θυμό, κάλιο να μη μιλάς.

Πίεσε τη γλώσσα στον ουρανίσκο

μέχρι να πονέσει, να μουδιάσει,

να μην μπορεί ν’ αρθρώσει λέξεις

που μπορεί να πληγώσουν.

Σφίξε τα δόντια δυνατά,

τόσο,

που να νοιώθεις πως θα σπάσουν,

για να εμποδίσουν να βγουν

αυτές οι λέξεις

που μπορούν να ματώσουν τον άλλον

μα κι εσένα.

Πετυχαίνει ή το κατορθώνεις όλες τις φορές;

Θέλει άσκηση,

θέλει ζήλο,

θέλει ψυχή.

Κι αν θεωρηθεί

ανοχή

κι αρχίσει η εκμετάλλευση,

ξεσπώντας επάνω σου

τα όποια θέματά τους;

Κι αν εσύ

δεν έχεις πάντα την ίδια αντοχή;

Κι αν σε πουν χαζό ή βλάκα;

Δε βαριέσαι…

Καλύτερα να το πουν οι άλλοι,

παρά εσύ στον καθρέφτη σου,

που δεν θα αρκεστείς

μόνο σε αυτά τα επίθετα…