«Ξενιτιά», ένα ποίημα του Γεράσιμου Μοσχόπουλου

Μισή καρδιά πού βρίσκεται, χτυπώντας δυνατά;

Ειν’ σε πελάγη γαλανά, σε μέρη μακρινά,

με τους δικούς της οφθαλμούς θωρώ τον ουρανό,

κοιτά κι εκείνη άραγε τ’ αστέρι π’ αγαπώ;

 

Ολόκληρη γίνετ’ η καρδιά μαζί σου, αν βρεθώ,

μες στα Χριστούγεννα φοράς το άσπρο νυφικό,

σαν Όλυμπος που χιόνισε, πατέρας των Θεών,

σαν την αγάπη για τη γη, μητέρα των θνητών.

 

Μες στην πατρίδα η μισή κι η υπόλοιπη εδώ,

από τον τόπο μου μακριά που τόσο αγαπώ,

δύο κομμάτια η καρδιά, το ‘να στην ξενιτιά,

το άλλο στέκεται εκεί, σε μέρη πατρικά.

 

Μα κάθε που τη σκέφτομαι, θε’ να γυρίσω πίσω,

δεν είμαι δυνατός, ποθώ… τις μνήμες μου να σβήσω!

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη