«Μια ωραία ασχολία», γράφει η Μαρία Πανούτσου

Το τσιγάρο το έχω κόψει αρκετά χρόνια. Δεν με ευνοούσε σε ό,τι δραστηριότητες είχα. Με κάθιζε. Καφές και τσιγάρο, δεν ήταν για μένα, που το σώμα μου  κινείτο,  εκφραζόταν,  έτρεχε πριν από τις αποφάσεις του μυαλού μου, χόρευε, ερμήνευε. Αυτό που  με ελευθέρωνε, που με εγκαθιστούσε στον κόσμο. Που με επιβεβαίωνε. Το σώμα μου προείχε των παθών μου. Σε μια πρόβα είδα το στέρνο μου να ανεβοκατεβαίνει  και αισθάνθηκα μια δυσκολία.  Πήρα μια περίεργη ανάσα, κομμένη, μικρή. Κατάλαβα. Την ημέρα αυτή άφησα το τσιγάρο. Θα ήμουν τότε  38 χρονών. Το είχα αρχίσει  γύρω στα 19  δειλά – δειλά,  αργότερα πιο συχνά. Πάντα με μεγάλα διαλύματα ανάπαυλας. Αλλά ήμουν με κάποιο τρόπο καπνίστρια. Το ξεκίνησα γιατί πρώτα ήμουν παθητική καπνίστρια αφού οι γύρω μου  όλοι κάπνιζαν και με ενοχλούσε πολύ αυτό. Και ο πρώτος μου άνδρας επίσης φανατικός καπνιστής, με ένα τσιγάρο στο χέρι μέχρι το τέλος ης ζωής του. Έτσι έγινα και εγώ.

Μαρία Πανούτσου

Πάντα με αντιστάσεις.  Κάποιες φορές το είχα ανάγκη, αλλά πολύ λίγες πραγματικά. Έτσι είμαι εγώ με τα πάθη μου. Περνάω απ’ όλα, αλλά δεν αφήνομαι πουθενά.

Χαμογελώ κοιτάζοντας μερικές φωτογραφίες όσων ανδρών και γυναικών εκτιμώ, όλες και  όλοι καπνιστές. Και αναρωτιέμαι τι γίνεται  με μένα.  Ευτυχώς έχω και  εγώ κάποιες φωτογραφίες με τσιγάρο από προηγούμενες εποχές να επιδείξω!!! Τελευταία δοκίμασα και πάλι να καπνίσω μια δυο φορές χωρίς πρόθεση. Δεν ξεχνιέται  ο τρόπος που ο καπνός εισέρχεται στα πνευμόνια σου… Η χειρονομία των χεριών,  το στήσιμο του σώματος,  χαρακτηριστικά  γνωρίσματα  που συνοδεύουν όλους του καπνιστές.

Θα ήθελα τα πάθη να μην είχαν επιπτώσεις στον άνθρωπο, στη σωματική και ψυχική του υγεία,  για να τα κρατήσω  όλα. Σκέφτομαι τι είναι υγεία και αν είναι απαραίτητη στον άνθρωπο και έχω καταλήξει μετά από τις εμπειρίες δικές μου,  με την υγεία μου κατά καιρούς, πως ναι, αξίζει τον κόπο να κρατηθεί η υγεία  όσο γίνεται, γιατί έτσι και αλλιώς θα  έρθει η φθορά μόνη της και στην ώρα της. Όμως μια φωνή μέσα μου λέει   «τι   θα ήταν η ζωή χωρίς τα πάθη»   και εγώ απαντώ  «για αυτό υπάρχουν, για να τα παλεύεις». Μια ωραία ασχολία.

Άναψε  το τσιγάρο δώσ’ μου φωτιά…

Έχω μεγάλο  ντέρτι μες την καρδιά

Αθήνα 14/01/2019


[Copyright ©  Μαρία  Σκουλαρίκου-Πανούτσου]

Φώτο, από το αρχείο της Μαρία Πανούτσου

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη