«Η οδύνη της εξερεύνησης», γράφει η Μαρία Πανούτσου

[The design, φωτο. της Iris de Moüy]

[Μη με κοιτάζετε, δεν είμαι ακριβώς αυτό που φαίνεται]

Τα παιδικά τα χρόνια ήταν χρόνια εξερεύνησης. Πιο πολλά βιβλία και λίγα παιχνίδια που γρήγορα  στα χέρια μου κατεστραμμένα  από την περιέργεια μου και στη συνέχεια μοναχικά  δάκρυα και  ενοχές για την καταστροφή αυτή.  Ένα κουτί  μάζευε όλα τα μέλη και  τα κομμάτια από παιχνίδια που μιλούσαν για μια   επικοινωνία οριακή. Τότε ήταν οι ώρες που ήθελα να γίνω γιατρός ή μάστορας, να δώσω στις  αποκεφαλισμένες κούκλες την πρώτη τους μορφή.

Από απόσταση  παρατηρούσα τα άλλα παιδιά  να παίζουνε  και  έπλαθα και εγώ  φανταστικούς φίλους και  φανταστικά παιχνίδια, αφού δεν μου δινόταν χρόνος σε ένα τόπο, να πλάσω την παιδική  φιλία. Μετακίνηση και μοναξιά  και την φαντασία που έμοιαζε πιο πολύ με τις ευθυμίες μου και την αβεβαιότητά μου,  αφού δεν  καθρεπτιζόμουν στο πρόσωπο των άλλων παιδιών. Έτσι μόνο υπνοβατώντας, εκείνα τα χρόνια, έμαθα να επιβιώνω στη άκρη του γκρεμού, με μόνη εμπιστοσύνη στο σώμα  και   το κάτι τι’  που έκρυβε μέσα του και έφτασα με ένα  βήμα στον έρωτα, εκεί, στο μεταίχμιο παιδιού – γυναίκας. Ποτέ δεν μου έλειψε ο έρωτας. Ήταν πάντα δίπλα μου όπως ο θάνατος.

…και   δεν ζήλευα  τον έρωτα

αντίθετα  δεν τον ήθελα,

δεν τον επιδίωκα

όμως,  ήμουν πάντα με κάτι ερωτευμένη,

με κάτι που το θεωρούσα, μικρή  αποκάλυψη,

κάτι κατάδικο μου,

μια φωνή, ένα σβέρκο, μια ωραία γυναίκα,

ένας άνθρωπος  γερασμένος  αλλά γοητευτικός,

ένας άνθρωπος κουρασμένος,

οι πνευματικοί μου δάσκαλοι,

ένα δένδρο,  τα ζώα,  ναι,  τα ζώα,

μια  πιστή  φίλη,

οι γονείς μου,  οι γύρω μου,

πάντα  και πάντα απόμακρη,

δεν το έδειχνα, δεν το φανέρωνα (τι να φανερώσω άραγε;)

και όλοι ήταν μαζί μου,

και μου έδιναν τα πάντα

και εγώ έφευγα πρώτη, φοβισμένη,

before   the end…

και ποτέ δεν ήμουν

η κλασσικά πιστή,

η πίστη μου είναι ολοκληρωτική,

αλλά, όταν σταματήσει το  χτυποκάρδι

περνάω στην απόλυτη αποχή,

μονάζω ολοκληρωτικά,

μια άρνηση πίστης  για ό,τι χάθηκε,

ποτέ δεν έκανα έρωτα στη ζωή μου

από  ανάγκη σεξουαλική,

μόνο όταν βίωνα ένα μεγάλο έρωτα,

και ποτέ δεν έφθειρα αυτήν την ιερή επικοινωνία…

 

Αθήνα  Μάρτιος 2018


www.irisdemouy.com


[Copyright ©  Μαρία  Σκουλαρίκου-Πανούτσου]

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη