Η Κατερίνα Ευαγγέλου – Κίσσα συνομιλεί με την διεθνούς φήμης συγγραφέα Τζένιφερ Ντόνελι

Ήταν καλοκαίρι του 2006 όταν γνώρισα για πρώτη φορά την Τζένιφερ Ντόνελι. Στα χέρια μου είχα το πρώτο της βιβλίο, αυτό που έμελλε να είναι η αρχή της τριλογία της, με τίτλο «Το Τριανταφυλλάκι». Θυμάμαι πως ο τίτλος του δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, όμως κάτι μέσα μου με έπεισε τελικά να το αγοράσω. Κι έκτοτε απέκτησα άλλη μια συγγραφέα στη λίστα μου με τους πιο αγαπημένους μου λογοτέχνες.

Ο κύριος λόγος που αγάπησα τα έργα της ήταν η δεινή της ικανότητα να μεταφέρει τον αναγνώστη σε άλλες εποχές. Η γλαφυρότητα των περιγραφών της στην ιστορική της νουβέλα « Το Βόρειο Σέλας» είναι χαρακτηριστική. Η αναγνώριση ήρθε, οι διακρίσεις επίσης.

Άνθρωπος απλός, καταδεκτικός, με τεράστια αγάπη για το βιβλίο η ίδια, τρομερά ευφάνταστη και με μεγάλη αίσθηση ευθύνης προς τον αναγνώστη. Δείγμα αυτών των χαρακτηριστικών η δεκαετής προεργασία της πριν την έκδοση της πρώτης της νουβέλας «Το Τριανταφυλλάκι», ο αγώνας της μέσα από το προσωπικό της ιστολόγιο και το Facebook για την καθιέρωση κατηγορίας βιβλίων σε έναν από τους πιο γνωστούς και δημοφιλείς αμερικάνικους θεσμούς βράβευσης, που διενεργεί το τηλεοπτικό δίκτυο της Fox, το «Teens Choice Awards» [1] (πράγμα το οποίο και πέτυχε, αν και δεν της το αναγνώρισαν επίσημα), καθώς επίσης και η δεύτερη τριλογία της με τον γενικό τίτλο «Waterfire» (σε δική μου ελεύθερη απόδοση: Το Νερό της Φωτιάς), την οποία ακόμα αναμένουμε στην Ελλάδα.

Με πραγματική συγκίνηση και χαρά, την ευχαριστώ που μου παραχώρησε αυτή την συνέντευξη. Είναι υπέροχο το συναίσθημα του να συνομιλείς με κάποιον αγαπημένο σου συγγραφέα, οπότε την ευχαριστώ ιδιαιτέρως γι’ αυτό το δώρο.


[1] Το “The Teen Choice Awards” (Βραβεία Επιλογής Εφήβων, σε ελεύθερη μετάφραση)  είναι ένα αμερικανικό τηλεοπτικό σόοου βράβευσης, που διεξάγεται ετησίως από το τηλεοπτικό δίκτυο της Fox. Τα βραβεία τιμούν τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του έτους σε μουσική, ταινίες, αθλήματα, τηλεόραση και μόδα, για τα οποία ψηφίζουν έφηβοι τηλεθεατές (ηλικίες 13 – 19). Στους νικητές απονέμεται μία φυσικού μεγέθους ιστιοσανίδα φιλοτεχνημένη με τις εικαστικές παραστάσεις του σόου της εκάστοτε χρονιάς. Το 2011, η Jennifer Donnelly, ούσα δυσαρεστημένη με την έλλειψη κατηγορίας βιβλίου, ξεκίνησε μία δράση στο προσωπικό της ιστολόγιο και στο Facebook, που ονόμασε “Just Add Books” (Απλά Προσθέστε Βιβλία, σε ελεύθερη μετάφραση), με την οποία προέτρεπε τους αναγνώστες να γράψουν στον Rupert Murdoch, ιδιοκτήτη της Fox, και να αιτηθούν να προστεθεί κατηγορία βιβλίου στο σόου. Το 2012, στο Teens Choice Awards όντως  προστέθηκε κατηγορία βιβλίου. Η Fox ποτέ δεν παραδέχτηκε/αναγνώρισε την δράση της Donnelly.


Η Τζένιφερ Ντόνελι μέσα σε λίγες γραμμές:

Η Τζένιφερ Ντόνελι αγαπά να περνά τον χρόνο της με συντροφιά ηλικιωμένους, πεθαμένους ανθρώπους. Στην πραγματικότητα, πολλές φορές το προτιμά από το να συνομιλεί με τους ζωντανούς.

Το μικρόβιο της ιστορίας της κόλλησε στην τρίτη δημοτικού, όταν η μητέρα της την πήγε να δει την ταινία Μαρία, η Βασίλισσα των Σκωτσέζων με την Βανέσα Ρέντγκρεηβ  και την Γλέντα Τζάκσον. Αγάπησε το δράμα και τις ίντριγκες σχεδόν όσο και τα φορέματα.

Το μόνο πρόβλημα που βρίσκει στο πάθος με την ιστορία είναι ότι γίνεται δύσκολο να ζήσεις στον πραγματικό κόσμο. «Ποιός θέλει να πλένει πιάτα ή να βάλει σκούπα όταν μπορεί αντ’ αυτών να βρίσκεται στην Μάχη του Άνγκικορτ;» λέει η ίδια.

Οι ιδέες της Τζένιφερ για τα βιβλία προέρχονται όλες από το παρελθόν. «Κάτι με μαγγώνει και με κρατάει. Συνήθως είναι κάτι σκοτεινό. Ακούω ή βλέπω ή διαβάζω για κάποιον ή για κάτι και με αρπάζει γερά και δεν εννοεί να μ’ αφήσει – ή ίσως είμαι εγώ που δεν μπορώ να το αφήσω- κι έτσι προκειμένου να ξεθυμάνω την εμμονή μου, κάνω ό,τι κάνουν οι συγγραφείς, φτιάχνω δηλαδή μια ιστορία,» λέει. «Στην αρχή είναι μόνο ιδέες και φαντασία, που είναι συναρπαστικές και υπέροχες, αλλά μετά οι ιδέες πρέπει να μετατραπούν σε βιβλίο. Κάνω σχεδιαγράμματα σαν νευρωτική, κλειδώνω κάθε μία σκηνή, τις τοποθετώ μαζί, τις χωρίζω, εξομαλύνω και προσθέτω φινέτσα, έως όπου να είμαι ικανοποιημένη ότι όντως υπάρχει μια ιστορία εδώ και ότι έχει αρχή, μέση και τέλος.»

Η Τζένιφερ επίσης κάνει πολύ έρευνα για τα βιβλία της. «Δεν υπάρχει τίποτα που να μου αρέσει περισσότερο από το να χώνομαι μέσα σε παλιά σκονισμένα αρχεία, να διαβάζω κιτρινισμένα ημερολόγια και σημειωματάρια και γράμματα, να ακούω τις φωνές μιας αλλοτινής εποχής. Κάποια στιγμή προκύπτει ένα σημείο που νιώθω πως έχω αρκετό έλεγχο των γεγονότων ώστε να ξεκινήσω το γράψιμο, αλλά πάντα είμαι αναγκασμένη να σταματάω την έρευνα πριν να θέλω να την σταματήσω. Μου αρέσει ένα συγκεκριμένο επίπεδο πλούτου σε ότι γράφω και σε ότι διαβάζω. Δεν απολαμβάνω τα ισχνά βιβλία, θέλω να δημιουργώ πιστευτά ανθρώπινα πλάσματα και πιστευτές ιστορίες και για να το κάνω αυτό χρειάζομαι πάρα πολύ γνώση σχετικά με την περίοδο στην οποία τοποθετώ την ιστορία μου.  Η δουλειά μου είναι να δημιουργώ ένα ενιαίο και επιβλητικό παρελθόν. Εάν δεν το κάνω αυτό, δεν θα κερδίσω την εμπιστοσύνη των αναγνωστών μου.»     

Η συγγραφή είναι κάτι με το οποίο η Τζένιφερ ανέκαθεν ήθελε να ασχοληθεί. «Δεν θυμάμαι να πήρα μία συνειδητή απόφαση να γίνω συγγραφέας,» λέει η ίδια. «Είναι κάτι που πάντοτε υπήρχε εκεί. Οι λέξεις αποτελούσαν ανέκαθεν ένα μέρος της ζωής μου. Μου διάβαζαν ως παιδί και οι γονείς μου και πολλά μέλη της ευρύτερης οικογένειάς μου ήταν παραμυθάδες, οπότε μου φάνηκε φυσικό να προχωρήσω από το να ακούω ιστορίες στο να τις λέω εγώ η ίδια.»


Τι σας ώθησε στη συγγραφή λογοτεχνικών βιβλίων και γιατί χρειαστήκατε δέκα χρόνια μέχρι να «τολμήσετε» την έκδοση του πρώτου σας βιβλίου; Μεγάλωσα σε μια οικογένεια παραμυθάδων. Ο πατέρας μου ήταν Ιρλανδικής καταγωγής, οπότε στη δική του πλευρά της οικογένειας αγαπούσαν να συζητούν και να λένε ιστορίες στις οικογενειακές συγκεντρώσεις. Η Γερμανίδα μητέρα μου είναι επίσης μια υπέροχη αφηγήτρια, οπότε μεγάλωσα με μια προσμονή για ιστορίες και όταν μεγάλωσα αποφάσισα να πω μερικές δικές μου.

Μου πήρε δέκα χρόνια μέχρι να εκδώσω την πρώτη μου νουβέλα επειδή χρειάστηκε να διδάξω στον εαυτό μου πώς να γράφει. Δεν είχα τα χρήματα για μεταπτυχιακό ή τον χρόνο για να συμμετέχω σε ομάδες συγγραφέων, οπότε ξυπνούσα στις 4:30 π.μ. και έγραφα κάθε πρωί πριν πάω στη δουλειά. Μετά μου πήρε χρόνο να βρω έναν ατζέντη και όταν πρώτο-υποβάλαμε το χειρόγραφο για Το Τριανταφυλλάκι, το απέρριψαν πολλές φορές. Το αφήσαμε στην άκρη και περιμέναμε λίγο και μετά ο ατζέντης μου βρήκε έναν εκδότη που είχε τη διάθεση να ρισκάρει με μία νέα συγγραφέα. Ήμουν τρομερά ενθουσιασμένη και χόρεψα πάνω στο τραπέζι της τραπεζαρίας μου εκείνο το βράδυ!

Αντλείτε κάθε φορά την έμπνευσή σας από κάπου ή μήπως αφού επιλέξετε το θέμα που πραγματεύεται κάθε βιβλίο κάνετε έρευνα και μετά προχωράτε στη συγγραφή του; Στην πραγματικότητα δεν αντλώ εγώ τις εμπνεύσεις μου, εκείνες με βρίσκουν. Θα διαβάσω κάτι, ή θα δω ή θα ακούσω κάτι και με επηρεάζει τόσο βαθιά, που πρέπει να δουλέψω το συναίσθημα όπως κάνουν οι συγγραφείς, με το να γράψω μια ιστορία. Διενεργώ έρευνα και γράφω παράλληλα σε όλη τη διάρκεια του έργου. Συνήθως η έρευνά μου κρατάει έως το τέλος του έργου!

Τι μηνύματα θεωρείτε ότι περνάτε στο αναγνωστικό κοινό σας; Ελπίζω πως οι ιστορίες μου λένε στους αναγνώστες να διαλέγουν τον δικό τους δρόμο στη ζωή και να τον ακολουθήσουν, όσο δύσκολο και αν είναι κάτι τέτοιο.

Πόσο δύσκολο είναι να είστε μητέρα και παράλληλα συγγραφέας; Πολύ δύσκολο όταν είσαι μητέρα ενός νεογέννητου! Και κάπως λιγότερο δύσκολο καθώς το παιδί σου μεγαλώνει και γίνεται πιό ανεξάρτητο. Αλλά νομίζω πως αυτό αληθεύει για κάθε εργαζόμενο γονέα, όχι μόνο για τους συγγραφείς.

Η αναγνώριση και ο βιοπορισμός αποτελούν στόχους σας; Επίσης, είναι κριτήρια για να συνεχίσετε να γράφετε; Ο μεγαλύτερος στόχος είναι να γράφω όμορφες, συναισθηματικές, αληθινές ιστορίες, που αγγίζουν τους αναγνώστες βαθιά. Μετά από αυτό, ναι, χρειάζομαι να ζήσω, επειδή δεν μπορώ να συνεχίσω να γράφω αν δεν κερδίζω αρκετά από αυτό ώστε να πληρώνω τους λογαριασμούς μου! Βιβλία και ιστορίες σημαίνανε τόσα πολλά για μένα σε όλη τη ζωή μου. Με έχουν πραγματικά βοηθήσει και στηρίξει και είμαι παραπάνω από χαρούμενη αν μπορώ να κάνω το ίδιο για τους αναγνώστες μου. Είναι αυτή η επικοινωνία μεταξύ συγγραφέα και αναγνώστη που επιδιώκω.

Εργάζεστε αυτή την περίοδο πάνω σε κάτι νέο; Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Είμαι στη διαδικασία να ξεκινήσω μία μεγάλη περιοδεία βιβλίου πέντε εβδομάδων για να μιλήσω για ένα νέο βιβλίο για παιδιά το οποίο έχω γράψει, το Dark Tide (σε ελεύθερη δική μου απόδοση: Η Σκοτεινή Παλίρροια). Είναι το τρίτο βιβλίο της τριλογίας Waterfire Saga (σε δική μου ελεύθερη απόδοση: Το Νερό της Φωτιάς), μία σειρά φαντασίας με γοργόνες, που κάνω μαζί με την Ντίσνεϋ, καθώς επίσης και το THESE SHALLOW GRAVES (σε δική μου ελεύθερη απόδοση: Ρηχά Μνήματα) – μία ιστορία μυστηρίου, που πραγματεύεται έναν φόνο στο Μανχάταν του 1890. Έχω ένα νέο έργο το οποίο θα ξεκινήσω τον Νοέμβριο και για το οποίο είμαι πολύ ενθουσιασμένη, αλλά είναι πολύ νωρίς να μιλήσω γι’ αυτό ακόμα!

Η απλότητα της επικοινωνίας μας υπήρξε για μένα μια μεγάλη και ευχάριστη έκπληξη. Σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνατε. Σας εύχομαι τα καλύτερα!

 


Η Τζένιφερ Ντόνελι (16 Αυγούστου 1963) είναι μια Αμερικανίδα συγγραφέας ιστοριών μυθοπλασίας για εφήβους και ενήλικες, πιο πολύ γνωστή για την ιστορική της νουβέλα Βόρειο Σέλας.

Γεννήθηκε στο Πορτ Τσέστερ της Νέας Υόρκης. Ο προπάππος και η προγιαγιά της από την πλευρά του πατέρα της μετανάστευσαν από το Δουβλίνο της Ιρλανδίας στην Νέα Υόρκη και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Άντιροντακ, όπου η γιαγιά της εργάστηκε σε ένα ξενοδοχείο στη Λίμνη Μπιγκ Μους – που έμελλε να αποτελέσει το σκηνικό της νουβέλας Βόρειο Σέλας.

Η Ντόνελι παρακολούθησε στο Πανεπιστήμιο του  Ρότσεστερ Αγγλική Φιλολογία και Ευρωπαϊκή Ιστορία και αποφοίτησε με έπαινο και διάκριση στην Αγγλική Φιλολογία. Επίσης φοίτησε στο Κολλέγιο Μπέρκμπεκ, του Πανεπιστημίου του Λονδίνου στην Αγγλία.

Η πρώτη νουβέλα της Ντόνελι, Το Βόρειο Σέλας, βραβεύτηκε με το Βρετανικό Μετάλλιο Κάρνεγκι, με το Βραβείο Βιβλίου για Ιστορίες Μυθοπλασίας για Εφήβους και Ενήλικες των Λος Άντζελες Τάιμς και με το Βραβείο Μάικλ Λ. Πριντζ. Η δεύτερη νουβέλα της, Επαναστατημένες Ζωές, ήταν για μεγάλο χρονικό διάστημα προτεινόμενο για το Μετάλλιο Κάρνεγκι, της απονεμήθηκε η Διάκριση Όντισεϋ από την Αμερικάνη Ένωση Βιβλιοθηκών και ονομάστηκε Βιβλίο Μυθοπλασίας της Χρονιάς για Εφήβους και Ενήλικες από την Αμερικάνικη Ένωση Βιβλιοπωλών.

Η πρώτη νουβέλα της Τζένιφερ για αναγνώστες μέσης εκπαίδευσης, το DEEP BLUE (σε ελεύθερη δική μου απόδοση: Βαθύ Γαλάζιο), έγινε το  καλύτερο σε πωλήσεις των Τάιμς της Νέας Υόρκης και είναι το πρώτο από τα τέσσερα βιβλία της σειράς Waterfire (σε ελεύθερη δική μου απόδοση: Το Νερό της Φωτιάς). Το δεύτερο και το τρίτο,  ROGUE WAVE και DARK TIDE (σε ελεύθερη δική μου απόδοση: Άγριο Κύμα και Σκοτεινή Παλίρροια) εκδόθηκαν μέσα στο 2015. Το βιβλίο  THESE SHALLOW GRAVES (σε δική μου ελεύθερη απόδοση: Ρηχά Μνήματα), εκδόθηκε επίσης μέσα στο 2015.

Η Τζένιφερ έχει γράψει επίσης ένα εικονογραφημένο βιβλίο για παιδιά με τον τίτλο HUMBLE PIE (σε δική μου ελεύθερη απόδοση: Η Ταπεινή Πίτα), καθώς επίσης και μία τριλογία ιστορικών νουβελών για μεγάλους που περιλαμβάνει Το Τριανταφυλλάκι, Το Τριαντάφυλλο του Χειμώνα και Το Άγριο Τριαντάφυλλο.

Η Τζένιφερ Ντόνελι ζει στο Χάντσον Βάλεϋ της πολιτείας της Νέας Υόρκης με την οικογένειά της.

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη