«Η επιθυμία», ένα κείμενο της Κατερίνας Ευαγγέλου-Κίσσα

Στην αρχή ήταν το απόλυτο σκοτάδι. Η απόλυτη ησυχία. Ήταν… έρεβος – η σιωπή και το βάθος της νύχτας.

Η αίσθηση του εαυτού της και του περιβάλλοντός της ήταν ασυνείδητη, σχεδόν συγκεχυμένη. Το στάδιο που περνούσε ήταν μεταβατικό, μα δεν το γνώριζε. Καμία φορά δεν το γνώριζε. Από μια ζωή προδιαγεγραμμένη, εκείνη της αρχικής της γέννας, που στροβιλιζόταν στην περιδίνηση που δημιουργούσαν οι ζωές των άλλων γύρω της, έπρεπε να μεταβεί σε ένα επίπεδο απόλυτης νιρβάνα κι έπειτα να συνεχίσει να βιώνει την ακολουθία των δικών της ζωών.

Ήταν τόσο μεγάλη, τόσο ασύνορη η επιθυμία της να ζήσει, που κάθε μέρα ζούσε και μια διαφορετική ζωή.

Μία μεγάλη ρωγμή δημιουργήθηκε στο χωροχρονικό συνεχές, εκατομμύρια παράλληλα σύμπαντα ανοίξανε μόνο για κείνη.

Κάθε βράδυ τελείωνε αυτό που ζούσε, την επόμενη μια άλλη κρυφή επιθυμία της, μια άλλη σκέψη της, μια άλλη απορία της θα έπαιρνε σάρκα και οστά.

Εκείνη ήταν το όριο. Δεν υπήρχε χρόνος, δεν υπήρχε τόπος, δεν υπήρχε ον που θα φρενάριζε αυτό το ταξίδι. Κάθε επιθυμία, κάθε σκέψη, κάθε απορία που έπαιρνε σάρκα και οστά, γένναγε αυτόματα κάτι νέο. Άρχισε να γίνεται η ίδια μια μικρή συλλογική συνείδηση. Το πόσο θα γιγαντωνόταν κανείς δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει, ακόμα κι αν -υποθετικά μιλώντας- υπήρχε κάποιος που να ξέρει την περίπτωσή της.

Κάθε βράδυ τελείωνε αυτό που ζούσε. Tην επόμενη μια άλλη κρυφή επιθυμία της, μια άλλη σκέψη της, μια άλλη απορία της θα έπαιρνε σάρκα και οστά. Κι αυτή ήταν τελικά η κατάρα της. Αν αγαπούσε, αν κουραζόταν, αν κάπου της άρεσε πολύ – πουθενά δεν μπορούσε να μείνει. Την επομένη μέρα θα ήταν κάπου αλλού. Χωρίς τέλος. Χωρίς θάνατο.

Η απόλυτη επιθυμία γέννησε την απόλυτη ελευθερία.

Και αυτή ήταν η γεύση της απόλυτης ελευθερίας της.

Πικρή τελικά.

Ίσως σας αρέσει και

4 Σχόλια

  • Lena kyropoulos
    25 Σεπτεμβρίου 2018 at 22:54

    Εξαιρετικό κείμενο !!!Ένας τρόπος γραφής λίγο μαθηματικός με μία συναισθηματική συμπόρευση!
    “Η απόλυτη ελευθερία με μία γεύση πικρή”!

  • Βασιλική Αποστολοπούλου
    26 Σεπτεμβρίου 2018 at 07:14

    “Αν αγαπούσε, αν κουραζόταν, αν κάπου της άρεσε πολύ – πουθενά δεν μπορούσε να μείνει. Την επομένη μέρα θα ήταν κάπου αλλού. Χωρίς τέλος. Χωρίς θάνατο.”
    Εξαιρετικό Κατερίνα μου!

  • Νίκος Τζουμάκας
    18 Φεβρουαρίου 2019 at 18:21

    Μπράβο Κατερίνα! Απ’ ό,τι βλέπω ξέρεις κ α ι να γράφεις. Συγχαρητήρια για την πολύ ενδιαφέρουσα και καλαίσθητη ιστοσελίδα σου.

    • Κατερίνα Ευαγγέλου - Κίσσα
      19 Φεβρουαρίου 2019 at 18:51

      Ευχαριστώ θερμά Νίκο, πάντα δίνει δύναμη ένας καλός λόγος!Χαίρομαι που σου αρέσει η δουλειά μου και η Λόγω Γραφής.

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη