Ναι, υπάρχει μια καιόμενη βάτος

στις πέτρες,

δίπλα της οι όχλοι αδιαφορούν,

έχουν πεισιθάνατες αποστολές

να φέρουνε σε πέρας (από παλιά).

Και να που δικαιώνονται

απ’ τις περιστάσεις.

Είναι η πολυπλοκότητα

που καθορίζει το σπουδαίο.

Τώρα αρπάζουνε τους ρόλους

στις οριζόντιες κατατάξεις

(με προσοχή ομολογουμένως)

και προχωρούνε στοιχισμένοι,

προσκυνημένοι μισθοφόροι της Ανάγκης.

Πρώτοι στη σειρά,

οι γυρολόγοι του φόβου.

Τροφαντοί δανδήδες

που λιανίζουνε πίστη και στοχασμούς.

Μετά οι προδότες

της ντροπής.

Πισώπλατα μαχαιρώνουν την αγνότητα,

στις πολιτείες σκοτώνουν  τα χελιδόνια,

από μίσος για την ομορφιά.

Να κι οι χρονολόγοι,

αδημονούν

να πιάσουν τα κιόσκια των απολαύσεων.

Κάπως στάσιμοι μένουν οι ψευδοαγαπητικοί.

Κυλιούνται στις λάσπες με ευχαρίστηση,

από κοντά με τους αργολόγους

(μικρούς και μεγάλους).

Άξια ομάδα κι οι κουβαλητές των εκμαγείων.

Έχουνε ρόλο: να κολακεύουνε

τους αφέντες,

αυξάνοντας τις απολαβές τους.

Ε, είναι και οι πάροικοι των γεγονότων,

το «εγώ» τους πασπαλίζουν με σοβαροφάνεια,

αγέλαστοι σαλτιμπάγκοι φτωχοπαζαριών.

Μα δεν υπολείπονται κι οι νεωκόροι

του πεπρωμένου.

Την τύχη  λατρεύουν,

μισώντας τον λόγο.

Και όλοι, μα όλοι,

οι στοιχισμένοι

δίνουν αξία στον θάνατο.

Πιστεύουν (κάπως γεροντικά)

πως το αναπόφευκτο εξορίζουν,

προκρίνοντας επιδείξεις

κι εξορκισμούς.

Εξαιρέσεις δεν υπάρχουν.

Εσύ εξακολουθείς να ‘σαι

μια καιόμενη βάτος

(στις  πέτρες).