“Απάθεια”, ένα κείμενο της Κατερίνας Ευαγγέλου-Κίσσα

Τον βρήκανε βουτηγμένο σε μια λίμνη αίματος, στη μπανιέρα του σπιτιού του.

«Πολύ κλισέ φάση». Ναι, αυτή ήταν η πρώτη σκέψη των περισσότερων.

Χάθηκαν τα άλλα δωμάτια; Το αυτοκίνητο; Μια εξοχή, να ταιριάζει με τη «νεκρά φύση»; Μια αίθουσα σινεμά στο φινάλε, το φουαγιέ γνωστής σκηνής, έστω, να κάνει και θεατράλε κλείσιμο;

«Φαινότανε εντυπωσιακά υγιής». Αυτό είπανε όσοι το έμαθαν. Όσοι. Από εκείνους  που τάχαμου δεν ήξεραν πως τα φαινόμενα απατούν. Από τους τόσους,  που εντυπωσιάζονται με το παραμικρό, έτσι γενικώς. Από αυτούς,  που  χάσκουν να κοιτούν με το στόμα ανοιχτό και τα μάτια γουρλωμένα, σαν την Κραυγή του Μούνκ, απλά χωρίς την αγωνία.

Εντάξει. Τις φλέβες του έκοψε ο άνθρωπος. Τι θα έπρεπε να έχει κάνει δηλαδή για τον πάρουμε χαμπάρι νωρίτερα;  Να κυκλοφοράει με τα μαλλιά πλεξούδες κι ένα κοτόφτερο στον κώλο, Σάββατο μεσημέρι στη Λαϊκή, για να δικαιολογηθεί αυτή του η πράξη ως μη σταθμισμένη; Ναι, η αλήθεια είναι πως έτσι θα μας έμενε αξέχαστος. Χρόνια πολλά. Ενώ τώρα, ούτε σαράντα μέρες δε θα θυμηθούμε να μετρήσουμε…

Ε και μεις πια! Αν δεν βαρέσουν οι καμπάνες της Notre Dame κολλητά στ’ αυτί μας, δεν νιώθουμε από παραβατικές συμπεριφορές. Αν και, ακόμη και τότε, θα σταυροκοπιόμασταν ευλαβικά για τη γιορτή την άγνωστη, που πέρασε ή έρχεται… Εκεί, αχάλαγοι. Με τα ζεμπίλια στα χέρια, να ψωνίζουμε και να ψωνιζόμαστε. Και να περπατάμε με βήματα δειλά και προσεκτικά ή με δρασκελιές μεγάλες και σίγουρες. Ό,τι απαιτείται για να διαβούμε από δίπλα ανέπαφοι.

Ίσως σας αρέσει και

8 Σχόλια

  • Βάσω Αποστολοπούλου
    26 Σεπτεμβρίου 2016 at 21:46

    “Ό,τι απαιτείται για να διαβούμε από δίπλα ανέπαφοι”
    Αρκεί να μην ταράξουν τους κύκλους μας – εκείνους που περικλείουν τη μικρή μας καθημερινότητα κι ασημαντότητα…
    Διακίως αιχμηρή και καταγγελτική προσέγγιση ενός τόσο θλιβερού γεγονότος, Κατερίνα μου!

    • Κατερίνα Ευαγγέλου - Κίσσα
      27 Σεπτεμβρίου 2016 at 12:33

      Ευχαριστώ Βάσω μου. Χαίρομαι που εγκρίνεις την προσέγγιση.

  • Nικόλας Ανδρικόπουλος
    26 Σεπτεμβρίου 2016 at 22:05

    Σύντομο, περιεκτικό και εύστοχο…..

    • Κατερίνα Ευαγγέλου - Κίσσα
      27 Σεπτεμβρίου 2016 at 12:32

      Σε ευχαριστώ πολύ, με τιμάει η παρουσία σου στη Λόγω Γραφής αλλά και τα έργα μου…

  • Μαριάνθη Πλειώνη
    27 Σεπτεμβρίου 2016 at 15:55

    …”Εκεί αχάλαγοι..” κοφτερό κείμενο που σκιαγραφεί την απάθειά μας,από πολύ κοντά,με “βήματα δειλά ή με μεγάλες δρασκελιές”!

    • Κατερίνα Ευαγγέλου - Κίσσα
      29 Σεπτεμβρίου 2016 at 18:43

      Ευχαριστώ για το σχόλιό σας, χαίρομαι που σας βρίσκω στη Λόγω Γραφής!

  • Μάρκος Κωνσταντίνου
    20 Οκτωβρίου 2016 at 21:54

    Έυστοχη σύντομη αλλά περιεκτικότατη η Κατερίνα μας για άλλη μια φορά! Η μοναχικότητα στο πλήθος που μας περιβάλλει. Άνθρωποι που δεν κερδίζουν δέυτερη ματιά μας, πολύ λιγότερο τη προσοχή μας στα προβλήματα τους. Και εμείς? …απλά δεν ήρθε η ώρα μας!

    • Κατερίνα Ευαγγέλου - Κίσσα
      22 Οκτωβρίου 2016 at 19:00

      Ευχαριστώ πολύ Μάρκο για την εύστοχη ματιά και την αγάπη!

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη