Έπαψα πια να αντέχω μην φανούνε

Ο πόθος μου για σένα κι η λαχτάρα.

Σε βλέπω σπάνια μα τα κοιτάω όλα σου.

Κάθε σου κίνηση, τον χώρο σου, το βλέμμα.

Μαζεύω απόθεμα για τις νυχτιές που σε ζητάω.

Αν σου ‘λεγα πως δεν μου λείπεις θα ‘ταν ψέμα.

Πάψε πια τους τύπους να κρατάς, να μην μ’ αγγίζεις.

Κοίτα με αχόρταγα στα μάτια,

Δεν θα τα τραβήξω μακριά σου αν και θα ‘πρεπε.

Φίλα με στο μάγουλο, εκεί κοντά στο στόμα,

Κι άγγιξε έστω λίγο των χειλιών μου τις άκρες.

Σκύψε να μου μιλήσεις χαμηλά, να μην σ’ ακούσουνε

Και πες μου ό,τι να ΄ναι, μόνο μίλα μου.

Τίναξε από πάνω μου το χιόνι

Και μύρισε των μαλλιών μου το τέλειωμα.

Σε αφήνω. Κανείς δε θα καταλάβει, ανάπνευσέ με.

Πες μου πως είμαι όμορφη, χαμογέλα μου,

Στις όμορφες γυναίκες επιτρέπεται.

Και κρύψε μέσα σου βαθιά

Όλον τον πόνο μου που σ’ αγαπάω.

Και αγάπα με.