“Ένα σύμπτωμα”, γράφει η Μαρία Πανούτσου

Τώρα, δηλαδή την τελευταία  δεκαετία, το συνειδητοποίησα.

Συνειδητοποίησα, λοιπόν, ότι κάποιους πολύ σημαντικούς ανθρώπους για την εξέλιξή μου, τους γνώρισα όταν οι ίδιοι ήταν  σε προχωρημένη ηλικία και τους έχασα γρήγορα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γνώρισα ανθρώπους  που  η σχέση μας είχε μεγαλύτερη  διάρκεια και είχα τη χαρά να τους γνωρίσω καλύτερα. Αλλά  το φαινόμενο της γνωριμίας και της απότομης απουσίας  ανθρώπων, που  ήθελα την φιλία τους, την πίστη τους σε μένα, τη στήριξή τους, τις γνώσεις τους, με προβλημάτισε  και  θα ήθελα να το ερμηνεύσω και να δω τη μεταφυσική του διάσταση -αν υπάρχει κάτι τέτοιο- ή ήταν απλή σύμπτωση.  Κάτι μου λέει πως είχε σχέση με μένα, με το χαρακτήρα μου.

[Εκδόσεις ‘Κείμενα’, του Φίλιππου Βράχου]

Τα πρόσωπα αυτά ήταν  ο  Κωστής Μιχαηλίδης (Σκηνοθέτης θεάτρου, δάσκαλος), ο Βασίλης Γεωργιάδης (σκηνοθέτης κινηματογράφου,  τηλεόρασης), Μανώλης Κορρές (συγγραφέας, Διευθυντής του Θεατρικού Μουσείου), Στάθης Δρομάζος (κριτικός, θεωρητικός θεάτρου), Γιάννης Σκαρίμπας  (συγγραφέας), Λεωνίδας Χρηστάκης (εκδότης, συγγραφέας), Φίλιππος Βλάχος (εκδότης, τυπογράφος, Εκδόσεις Κείμενα), Ασσαντούρ Μπαχαριάν (ζωγράφος, ιδρυτής της Gallery Ώρα και εκδότης του περιοδικού ‘Χρονικό’). Οι άνθρωποι αυτοί με κάποιο τρόπο πίστεψαν σε μένα και το έδειχναν έμπρακτα. Αυτό μου έδινε δύναμη  να προχωρήσω χωρίς να κάνω εκπτώσεις στη συμπεριφορά μου και στον τρόπο της ζωής μου.

 

Είναι  δύσκολο για μια νέα γυναίκα -που δεν θέλει να εξαρτάται  η πρόοδός της με τις σχέσεις τις ερωτικές, ούτε να ανήκει σε  συγκεκριμένο πολιτικό φορέα, δεν επιθυμεί να έχει δίπλα της  έναν ισχυρό άνδρα που θα την στηρίξει  και θα την επιβάλλει, δεν διαθέτει  μεγάλη περιουσία, ούτε ανήκει  σε καμία αυλή παίζοντας τον ρόλο της προστατευόμενης-  να επιβληθεί μόνο με την δουλειά της. Έτσι λοιπόν μέσα σε όλα αυτά τα αρνητικά,  το να συναντάς ανθρώπους που μπορούν και εκτιμούν και να σέβονται τους νεότερους, ανεξάρτητα από φύλο και μόνο για τις  δυνατότητές τους,  είναι  μια  ευλογία, μια χαρά.  Δικό μας χρέος,  όποτε συμβαίνει αυτό, να το εκτιμούμε και να το προβάλλουμε. Θα επανέλθω  στους ανθρώπους αυτούς,  στον καθένα ξεχωριστά, σε επόμενα ημερολόγια. Καθώς συλλέγω τις σημειώσεις μου πολλά ξεκαθαρίζουν.

Ιούλιος 2017


[Copyright ©  Μαρία  Σκουλαρίκου-Πανούτσου]

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη