Διαλογίζομαι

σιγά-σιγά

βγάζω απ΄ το νου μου

κάθε σκέψη

καθαρίζω το μυαλό

το σώμα μου ελαφραίνει

ίπταται

πάνω απ΄τα σπίτια

πάνω απ΄τους δρόμους

τραβάει για τα βουνά

εκεί είναι η θέση μου

δίπλα στις αετοφωλιές

στα αιωνόβια δέντρα

από κάτω

μια αίσθηση πληρότητας

με κυριεύει

να ΄ναι η αγάπη για κάθε τι

να ΄ναι η συμπαντική αγάπη

ο χρόνος σταματάει

κι όταν επιστρέφω

στην πραγματικότητα

νιώθω πως ξαναγεννήθηκα.