Tα φετινά όσκαρς μετρούν μόνο λίγες μέρες. Δεν είμαι φανατική των όσκαρς γιατί πολλές φορές δεν συνοδεύονται από ποιότητα ή έχουν μεμονωμένες αρετές.

Δεν είχα βέβαια μέτρο σύγκρισης μιας και από τις φετινές υποψήφιες ταινίες είχα δει μόνο το La la land και το Lobster του Λάνθιμου.

Το πρώτο όταν το είδα, δεν είχαν ανακοινωθεί καν τα όσκαρ για τα οποία προτάθηκε. Τελικά είχε δεκατέσσερις υποψηφιότητες και απέσπασε έξι όσκαρς.

Επειδή στην πορεία γράφτηκαν πολλά και διάφορα για την ταινία θα πω πως μου άρεσε πολύ όταν την είδα. Θεωρώ βέβαια τον σκηνοθέτη Νταμιέν Σαζέλ μεγάλο ταλέντο, μιας και την ταινία του Wishsplash την είχα δει με μια ανάσα, λόγω της απίστευτης έντασης της. Έχω γράψει εδώ γι’ αυτή την ταινία.

Ανέτρεξα και σε ήδη δημοσιευμένες κριτικές. Αρκετοί είναι οι “δήθεν”, που για μένα αρνούνται, χοντρικά, να βάλουν λίγη χαρά, λίγο χρώμα και λίγη ζωντάνια στη ζωή τους. Και εγώ του black είμαι σε γενικές γραμμές αλλά υπάρχουν πάντα και οι εξαιρέσεις!

10 λόγοι που κάνουν το La La Land μια εξαιρετική ταινία:

1. Γιατί ήδη το πληθωρικό της ξεκίνημα σε χρωματική πανδαισία και έκρηξη από κέφι στη σκηνή ενός φαντασμαγορικού μποτιλιαρίσματος στη λεωφόρο του Λος Άντζελες σε πλημμυρίζει μια αίσθηση που οδηγεί τη διάθεση κατευθείαν στο κόκκινο, ακόμα κι αν δεν είσαι σε μεγάλα κέφια. Και γιατί έτσι πάει όλη η ταινία, όσο ο ρυθμός από τις κλακέτες και τη μουσική χορογραφούν μια χαρούμενη διάθεση που είναι πέρα για πέρα μεταδοτική. Και προσπαθείς να θυμηθείς ποια ήταν η τελευταία φορά που ευχαριστήθηκες τόσο μια «αισιόδοξη» ταινία, με τον τρόπο που ευχαριστιέσαι το μεγάλο σινεμά να παρακολουθεί την κατήφεια των καιρών, όπως το εξαιρετικό «I Daniel Blake», το με πικρό χιούμορ «Toni Erdmann» ή την υπαρξιακή καταβύθιση με τα μεγαλειώδη πλάνα της «Επιστροφής».

2. Γιατί δείχνει ότι μια ρομαντική ιστορία μπορεί να είναι φτιαγμένη χωρίς μελοδραματισμούς και κλισέ, χτίζοντας σε ένα ουτοπικό σκηνικό στις ανηφόρες της Πόλης του Λος Άντζελες (L.A. Land) ένα la la land μιούζικαλ. Την παρακολουθείς μαγεμένος και την κατατάσσεις χωρίς δεύτερη σκέψη στις ταινίες που πρέπει οπωσδήποτε κανείς να δει.

3. Γιατί ο Ράιαν Γκόλσινγκ και η Έμα Στόουν έχουν μια προσωπική γοητεία ο καθένας τους, ανεπιτήδευτη και τσαλακωμένη και η μεταξύ τους χημεία δίνει πόντους στην ιστορία.

4. Γιατί είναι ένα παλιομοδίτικο μιούζικαλ με φόντο τον κόσμο του θεάματος, με συστατικά τη μουσική και το χορό, που ποντάρει στα βασικά συστατικά μιας ιστορίας αγάπης. Αλλά ταυτόχρονα η ιστορία μιας παθιασμένης, αν και επισφαλούς, συνάντησης δύο ταλαιπωρημένων μέσα στη λάμψη τους ηρώων προσδίδει στη vintage αισθητική σύγχρονες πινελιές.

5. Γιατί είναι μια ρομαντική ιστορία που ρίχνει φως στην απατηλή λάμψη της ματαιοδοξίας και ταυτόχρονα μια ματιά στο τι σημαίνει να κυνηγάς τα όνειρά σου σε μια κυνική εποχή όχι ευνοϊκή για όνειρα.

6. Η Μία, επίδοξη ηθοποιός του Χόλυγουντ, με κοριτσίστικη γλύκα και μάτια που αστράφτουν, θαρραλέα αλλά και απελπισμένη από μια καθημερινότητα που τσακίζει τα όνειρά της, συναντάει τον Σεμπάστιαν, έναν τζαζ πιανίστα μοναχικό και ασυμβίβαστο, ρετρό και πεισματάρη, παθιασμένο με τη free jazz και τον κόσμο που τη γέννησε. Με τον ξεχωριστά δικό τους παλιομοδίτικο τρόπο να ερωτεύονται, να τραγουδούν και να χορεύουν, με έναν τρόπο μάλλον ακατέργαστο αλλά φτιαγμένο από τα υλικά του ονείρου, είναι κάτι παρά πάνω από απολαυστικοί.

7. Γιατί σε κανένα σημείο η ιστορία δεν γίνεται μελοδραματική αλλά στις λυπημένες της στιγμές αποπνέει τη γλυκιά μελαγχολία μιας αγάπης που ξεθωριάζει.

8. Γιατί μας λέει μερικά πράγματα για τον έρωτα. Για τη δύναμη που έχει να μεταμορφώνει τη σκληρή πραγματικότητα και να σε κάνει να τη βλέπεις με άλλα μάτια, για την ικανότητά του να σε εμψυχώνει και να σου δίνει φτερά. Αλλά και πως ένας χωρισμός, ακόμα κι ενός μεγάλου, αξεπέραστου έρωτα, μπορεί να περάσει από πάνω σου χωρίς μελοδραματισμούς και συντρίμμια.

9. Μεγάλο ατού! Γιατί ακόμα σου κλείνει το μάτι, όπως θα όφειλε μια αυθεντικά ρομαντική ιστορία χωρίς χάπι εντ, πως ο μεγάλος έρωτας, αν τον αφήσεις να προσπεράσει, συμβαίνει μόνο μία φορά. Ωστόσο, αν και η ταινία πράγματι δεν μας κάνει το χατήρι της ευτυχούς κατάληξης, με έναν τρόπο την εμπεριέχει καθώς λίγο πριν το φινάλε ζωντανεύει εν τάχει μια εναλλακτική τροπή που θα μπορούσε να είχε πάρει η ιστορία. Με τον τρόπο που καμιά φορά αναρωτιόμαστε στην πραγματική ζωή πώς θα ήταν αν… Αυτό το αν που πάρα πολλοί ποτέ δεν ξεχνάμε.

10. Γιατί το original σάουντρακ της ταινίας έχει μεγάλο μερίδιο στη λάμψη της. Από big band στιγμές ευφορίας τύπου «Singinng in the rain», τη free τζαζ που παίζεται live στα κλαμπάκια μιας άλλης εποχής, μέχρι το σχεδόν ξεκούρδιστο τόνο του πιάνου που ο ήρωας παίζει τη μελαγχολική μελωδία του τέλους, η μουσική δίνει στο αστραφτερό περιτύλιγμα της ιστορίας τον τρυφερό και ονειρικό της τόνο. Με λίγα λόγια η ταινία δεν θα ήταν η ίδια χωρίς αυτή τη μουσική. Κι εσύ βγαίνοντας από την αίθουσα αποχωρίζεσαι το μαγικό της σύμπαν σιγοτραγουδώντας τη μελωδία του «City of stars», που μέρες μετά παίζει ακόμα στο μυαλό σου.

Δείτε το επίσημο clip:  La La Land (2016 Movie) Official Clip – “City Of Stars”