«Ταινία ‘Η μεγάλη επιστροφή – Coming home’, του Ζαν Γιμού», γράφει η Ρόρη Μάτη

Ένας λίγο μακροσκελής πρόλογος για την ταινία αυτής της Πέμπτης.

Όταν ένας μεγάλος σκηνοθέτης του μεγέθους Ζαν Γιμού “ξαναγυρνά”, οι άνθρωποι που υπηρετούν την έβδομη τέχνη ως κριτικοί, σε έγκριτα κινηματογραφικά site, οφείλουν να είναι πολύ προσεχτικοί.

Η τελευταία ταινία του Ζαν Γιμού παιζόταν αυτή την εβδομάδα στον Δημοτικό Κινηματογράφο της πόλης μου. Οι κριτικές που διάβασα ήταν από μέτριες έως κακές. Αν βασιζόμουν σ’ αυτές δεν θα πήγαινα να δω την ταινία.

Αλλά καλώς ή κακώς λειτουργώ πολύ με το ένστικτο του ανθρώπου που έχει δει πολύ κινηματογράφο και σχεδόν όλα τα αριστουργήματα του Γιμού.

Πολλοί από τους κατ’ επάγγελμα κριτικούς ή είναι πολύ νέοι ή έχουν πολύ “κοντή μνήμη”. Ο Γιμού άρχισε να κάνει ταινίες μετά το τέλος της πολιτιστικής επανάστασης στην Κίνα ή μάλλον πολύ μετά.

Ο Κινέζικος κινηματογράφος, μέσα από τις ταινίες του, έλαμψε στον παγκόσμιο κινηματογράφο για πάρα πολλά χρόνια. Η μούσα του Γκόγκ Λι, έλαμψε με την ομορφιά και το ταλέντο της στην υποκριτική. Πρωταγωνίστησε στις περισσότερες ταινίες του.

Στην ταινία “Η μεγάλη επιστροφή” επιστρέφει κατά είκοσι περίπου χρόνια μεγαλύτερη και με έναν ρόλο που έπρεπε να βγάλει έναν ταλαιπωρημένο χαρακτήρα, πράγμα που σημαίνει ελάχιστο μακιγιάζ και φτωχική ενδυματολογία.

Η ταινία με συγκίνησε απίστευτα και γιατί είχε συγκλονιστικές ερμηνείες, λιτή σκηνοθεσία που μάλλον θεωρήθηκε από τους ειδικούς ντεζαβαντάζ, αλλά το θέμα επέβαλλε αυτή τη λιτή σκηνοθετική ματιά.

Και τελικά μια τεράστια αλήθεια μου έβγαλε. Πως δεν είναι μόνο τα καθεστώτα που μηδενίζουν τις ζωές των ανθρώπων χωρίζοντας οικογένειες για δεκαετίες. Ο ηθικός αυτουργός της ακυρωμένης ζωής των πρωταγωνιστών της ταινίας είναι το ίδιο το παιδί τους.


Ο Ζαν Γιμού επιστρέφει με τη μούσα του Γκονγκ Λι στην επική ταινία εποχής «Coming Home»

Ο κορυφαίος Κινέζος σκηνοθέτης Ζαν Γιμού επέστρεψε στη μεγάλη οθόνη με μια επική ταινία εποχής και τη μούσα του Γκονγκ Λι στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Πρόκειται για το «Coming Home» βασισμένο στο μυθιστόρημα του Γιαν Γκέλινγκ, του συγγραφέα του «Τα 13 Λουλούδια της Νανγκίνγκ». Η ταινία αφηγείται την ιστορία της Φενγκ Γουανιού, μίας 40χρονης γυναίκας που ζει στα χρόνια της Πολιτιστικής Επανάστασης μαζί με την έφηβη κόρη της που είναι τυφλά πιστή στο Κόμμα και στο όνειρό της να γίνει μπαλαρίνα.

Ο σύζυγος και πατέρας, ο ακαδημαϊκός Λου Γιάνσι, είναι εξόριστος και κλεισμένος σε στρατόπεδο εργασίας. Δεν τον έχουν δει 10 χρόνια τώρα. Για την Φενγκ είναι επώδυνη ανάμνηση, για την κόρη του ένας άγνωστος. Όταν το Κόμμα τις πληροφορεί ότι ο Λου Γιάνσι δραπέτευσε, η κόρη φοβάται ότι θα χάσει τη θέση της στην Ακαδημία. Μόλις ο πατέρας κάνει την πρώτη απόπειρα να επιστρέψει στο σπίτι και να επανασυνδεθεί με την οικογένειά του, εκείνη τον καρφώνει και τον ξανασυλλαμβάνουν. Η μητέρα της δεν τη συγχωρεί ποτέ.

Λίγα χρόνια μετά, όταν η πολιτική κατάσταση αλλάζει και οι εξόριστοι παίρνουν άδεια να επιστρέψουν, ο γυρισμός του Λου Γιάνσι του επιφυλάσσει μία ακόμα δυσάρεστη έκπληξη: η Φενγκ Γουανιού, μεσήλικη πλέον, πάσχει από ψυχογενή αμνησία. Δεν τον αναγνωρίζει. Δεν τον θυμάται. Εκείνος βρίσκει τρόπους να επιστρέφει καθημερινά στη ζωή της, όχι ως ο σύζυγός της αλλά ως ένας καλοσυνάτος ξένος που της ξανασυστήνεται.


Ο Ζαν Γιμού γεννήθηκε το 1950 στην Κίνα και σπούδασε κινηματογράφο στην Κινηματογραφική Ακαδημία του Πεκίνου. Έγινε ηγετικό μέλος της Πέμπτης Γενιάς Κινέζων Κινηματογραφιστών, της πρώτης ομάδας που αποφοίτησε μετά την ταραχώδη Πολιτιστική Επανάσταση. Ως ηθοποιός πρωταγωνίστησε στο “Κόκκινοι Αγροί” και κέρδισε το Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Τόκιο για την ερμηνεία του στο “Old Well” (1986). Είναι ο πρώτος κινέζος που έχει προταθεί για Όσκαρ στην κατηγορία Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία για το “Ζου Ντου: Σιωπηλοί Εραστές” το 1990, το “Σήκωσε Τα Κόκκινα Φανάρια” το 1991 και το “Ήρωας” το 2003. Έχει κερδίσει το Αργυρό Λιοντάρι στο 44ο Φεστιβάλ της Βενετίας για την “Κιου Ζου: Μια Γυναίκα της Κίνας” (1992), τη Μεγάλη Διάκριση της Επιτροπής στο 47ο Φεστιβάλ των Καννών για το “Να Ζεις” (1994), το Χρυσό Λιοντάρι στο 52ο Φεστιβάλ της Βενετίας για το “Ούτε Ένας Λιγότερος” (1999) και την Αργυρή Άρκτο στο Φεστιβάλ του Βερολίνου για το “The Road Home” (1999). Τα “Ιπτάμενα Στιλέτα” αποτέλεσαν παγκόσμια εμπορική επιτυχία. Το 2005 σκηνοθέτησε το “Riding Alone for Thousands of Miles” και το 2006 το “Η Κατάρα του Χρυσού Λουλουδιού”. Εκτός κινηματογράφου, ο Ζανγκ Γιμού σκηνοθέτησε την όπερα “The First Emperor” με τον Πλάθιντο Ντομίνγκο που ανέβηκε στην σκηνή της Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης στις 21 Δεκεμβρίου του 2006. Αποτέλεσε επίσης τον βασικό σκηνοθέτη των τελετών έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου του 2008.

Η ταλαντούχα ηθοποιός Γκονγκ Λι γεννήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου του 1965 στην Κίνα και αποτελεί μια από τις δημοφιλέστερες καλλιτέχνιδες στη χώρα της. Έγινε παγκόσμια διάσημη για τις σπαρακτικές ερμηνείες της στις αριστουργηματικές ταινίες του Ζαν Γιμού. Έχει βραβευτεί με το Βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού στο Φεστιβάλ της Βενετίας και από τον Κύκλο Κριτικών Ταινιών της Νέας Υόρκης. Το 2000 το Φεστιβάλ της Βενετίας την όρισε πρόεδρο της κριτικής επιτροπής. To 2006, το περιοδικό Premiere κατέταξε την ερμηνεία της στην ταινία «Αντίο Παλλακίδα μου» στην 89η θέση του καταλόγου των καλύτερων ερμηνειών όλων των εποχών. Δέχτηκε επίσης τον τίτλο της Λειτουργού των Τεχνών και των Γραμμάτων από τη γαλλική κυβέρνηση το 1988. Το περιοδικό People την έχει συμπεριλάβει σε μια από τις λίστες του με τους 50 ομορφότερους ανθρώπους, ενώ είναι επίσης πρέσβειρα της UNESCO. Η ταινία «Coming Home» προβλήθηκε αυτές τις μέρες στο Φεστιβάλ των Καννών.


Δείτε το επίσημο trailer: http://www.youtube.com/watch?v=tACsBPWDxRs

 

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη