Ο μικρός Γιωργάκης είναι ένα χαρούμενο και γελαστό παιδάκι. Του αρέσει  να παίζει με τους φίλους του, αλλά και μόνος του. Έτσι, όταν είναι στο δωμάτιο του, παίζει με τους αγαπημένους του δεινόσαυρους. Τι χαρά να τους ταΐζει χορταράκι ή να τους πλένει με το δικό του αφρόλουτρο. Κάποιες φορές μάλιστα τους πηγαίνει και στο γιατρό, όταν αυτοί έχουν πυρετό ή βήχα! Τόσο πολύ αγαπάει τους δεινόσαυρους, ώστε λυπάται, όταν έρθει η ώρα να φύγει για το σχολείο και να τους αφήσει μόνους στο σπίτι!

-Καλημέρα Γιωργάκη, ήρθε η ώρα να σηκωθείς, λέει η μαμά κάθε πρωί και του δίνει ένα φιλί, χαϊδεύοντας τον στα μαλλιά.

-Δεν θέλω να πάω στο σχολείο, θέλω να μείνω στο σπίτι μαζί με τους δεινόσαυρους, λέει τότε στη μαμά του.

-Καλημερούδια, καλημερούδια με μια αγκαλιά, καλημερούδια, ξύπνα και είναι αργά. Καλημερούδια, δώσε μου ένα φιλί. Καλημερούδια, σε αγαπώ πολύ, τραγουδάει τότε η μαμά στο Γιωργάκη.

Όταν τελικά ο Γιωργάκης καταφέρνει να σηκωθεί από το κρεβάτι του,  είναι θυμωμένος, μα πιο πολύ λυπάται, γιατί ξέρει πως οι δεινόσαυροι θα μείνουν μόνοι τους στο δωμάτιο του κι εκείνος θα τους δει πάλι, όταν επιστρέψει από το σχολείο.

-Γεια σας φίλοι μου! Μακάρι να έμενα μαζί σας στο σπίτι, λέει συνήθως ο Γιωργάκης, όταν τελικά είναι έτοιμος για το σχολείο του.

-Μη στεναχωριέσαι Γιωργάκη,  οι δεινόσαυροι θα σε περιμένουν στο δωμάτιο σου,  λέει η μαμά όταν ο Γιωργάκης μπαίνει στο σχολικό.

Ένα πρωινό όμως συνέβη κάτι πολύ περίεργο! Καθώς ο Γιωργάκης κοιμόταν ακόμη, ένιωσε κάποιος να τον χαϊδεύει στο κεφάλι και να του ανακατεύει τα μαλλιά.

-Ξύπνα Γιωργάκη! Ακούει τότε μία φωνή, που δεν έμοιαζε όμως  με τη φωνή της μαμάς του.

Ο Γιωργάκης ανοίγει τότε τα μάτια του και βλέπει για μεγάλη του έκπληξη ένα δεινόσαυρο να κάθεται στην άκρη του κρεβατιού του!

– Γιωργάκη είσαι έτοιμος για το σχολείο; Ρώτησε ο Δεινόσαυρος.

Ο Γιωργάκης βέβαια από τη μεγάλη έκπληξή του γι’ αυτό που έβλεπε, δεν μπορούσε να μιλήσει, μόνο κοίταζε το δεινόσαυρο.

-Το όνομά μου είναι Κoκκινόσαυρος, είπε τότε ο δεινόσαυρος στο Γιωργάκη.

 Ο Κοκκινόσαυρος πλησίασε το Γιωργάκη και τον βοήθησε να σηκωθεί από το κρεβάτι του. Έπειτα, άρχισαν να ψάχνουν μαζί  μέσα στη ντουλάπα για ρούχα που θα φορούσαν στο σχολείο. Δυστυχώς, τα ρούχα του Γιωργάκη ήταν πολύ μικρά για το δεινόσαυρο!

-Να ψάξουμε στη ντουλάπα του μπαμπά, πρότεινε τότε ο Γιωργάκης στον Κοκκινόσαυρο. Έτσι λοιπόν οδήγησε τον Κοκκινόσαυρο στο υπνοδωμάτιο των γονιών του και με μιας άνοιξαν την ντουλάπα του μπαμπά.

-Ααα! Πόσα πολλά ρούχα, θαύμασε ο Κοκκινόσαυρος! Και άρχισε αμέσως να δοκιμάζει μπλούζες, παντελόνια, πουκάμισα και ζακέτες.

-Δυστυχώς, είναι πολύ μικρά τα ρούχα του μπαμπά σου, αποκρίθηκε απογοητευμένος  ο Κοκκινόσαυρος στο Γιωργάκη.

-Μη στεναχωριέσαι, απάντησε τότε ο Γιωργάκης και αμέσως έβγαλε από ένα συρτάρι της ντουλάπας το πράσινο μπουρνούζι του μπαμπά καθώς και ένα κόκκινο κασκόλ.

-Είμαι πολύ χαρούμενος! Αναφώνησε τότε ο Κοκκινόσαυρος και αμέσως φόρεσε το μπουρνούζι του μπαμπά και τύλιξε  γύρω από το λαιμό του το κασκόλ. Ο Γιωργάκης μάλιστα του έβαλε και λίγη από την κολόνια της μαμάς.

Στη συνέχεια κατευθύνθηκαν στην κουζίνα.

-Είναι ώρα για το πρωινό μας, είπε ο Γιωργάκης στον Κοκκινόσαυρο, καθώς κάθονταν γύρω από το τραπέζι.

-Συμφωνώ μαζί σου, γιατί πεινάω πολύ, αποκρίθηκε τότε ο Κοκκινόσαυρος στο μικρό Γιωργάκη. Έτσι λοιπόν, ήπιε μόνος του πέντε ποτήρια γάλα, έφαγε δέκα ολόκληρες φέτες ψωμί με βούτυρο και μέλι, καθώς και ένα βάζο μαρμελάδα! Τέλος, έφαγε έξι μπανάνες!

-Τώρα, χόρτασα για τα καλά, είπε ο Κοκκινόσαυρος και τεντώθηκε στην καρέκλα του.

-Ωραία, ας πλύνουμε τότε τα δόντια μας, αποκρίθηκε ο Γιωργάκης και οδήγησε τον Κοκκινόσαυρο στο μπάνιο, όπου εκεί του πρόσφερε οδοντόκρεμα, καθώς και μία δική του οδοντόβουρτσα.

-Είναι πολύ μικρή η οδοντόβουρτσα σου, είπε όλο απογοήτευση ο Κοκκινόσαυρος στο Γιωργάκη.

-Υπάρχει λύση, είπε τότε ο Γιωργάκης και του προσέφερε ένα καθαρό σφουγγάρι . Έτσι λοιπόν ο Κοκκινόσαυρος, βάζοντας οδοντόκρεμα πάνω στο σφουγγάρι, μπόρεσε να καθαρίσει προσεκτικά, ένα ένα όλα τα δόντια του, που ήταν πράγματι τεράστια!

-Τι ωραία που είναι να καθαρίζουμε τα δόντια μας, αναφώνησε ο Γιωργάκης, καμαρώνοντας τα λευκά δοντάκια του στον καθρέφτη!

-Συμφωνώ, είπε ο Κοκκινόσαυρος, και έδειξε στο Γιωργάκη πώς να φτιάχνει φούσκες με νερό και οδοντόκρεμα.

-Τι όμορφες φούσκες! Μοιάζουν με τεράστια μπαλόνια, φώναζε όλο χαρά ο Γιωργάκης, προσπαθώντας να φτιάξει και ο ίδιος.

Ξάφνου όμως, καθώς έπαιζαν με τις φούσκες, άκουσαν ένα δυνατό θόρυβο να έρχεται από το δρόμο. Ήταν μία κόρνα αυτοκινήτου.

-Γιωργάκη, νομίζω πως ήρθε η ώρα για τον παιδικό σταθμό. Το σχολικό  μας περιμένει έξω, είπε ο Κοκκινόσαυρος και αρπάζοντας το Γιωργάκη από το χέρι, βρέθηκαν και οι δύο έξω στην αυλή.

-Να έχετε μία όμορφη ημέρα, τους ευχήθηκε ο σκύλος μέσα από το σπιτάκι του.

-Να τραγουδάτε όλη μέρα στο σχολείο σας, τιτίβιζαν τα καναρίνια από τη φωλιά τους.

-Να παίζετε πολύ, ευχήθηκε η γάτα, κουνώντας την ουρά της.

-Να βρίσκετε καινούρια πράγματα, αναφώνησε ο βάτραχος, κάνοντας μία βουτιά στη μικρή λιμνούλα της αυλής.

-Να γελάτε όλη μέρα, ευχήθηκε ο παπαγάλος, κάνοντας τη γυμναστική του στα κλαδιά του δέντρου.

-Να κάνετε νέους φίλους, βούιζαν οι μελισσούλες, πίνοντας το χυμό τους πάνω στα λουλούδια!

-Όλη η μέρα σας να είναι πολύχρωμη ευχήθηκε η πεταλούδα, πετώντας από μαργαρίτα σε μαργαρίτα!

-Να χαμογελάτε όλη μέρα, ευχήθηκαν τελευταίες οι μαργαρίτες, κουνώντας παιχνιδιάρικα τα κεφαλάκια τους!

-Ευχαριστούμε, είπαν με ένα στόμα και μια φωνή ο Γιωργάκης και ο Κοκκινόσαυρος, χαιρετώντας όλα τα ζωάκια και τα λουλούδια της αυλής.

Έπειτα, τρέχοντας, μπήκανε μέσα στο σχολικό, όπου εκεί περίμενε το Γιωργάκη μία μεγάλη έκπληξη. Αντί να συναντήσει τους φίλους του, όπως συνέβαινε κάθε πρωί, είδε να κάθονται στα καθίσματα μικροί χαμογελαστοί δεινόσαυροι και να τον χαιρετούν όλοι μαζί:

-Καλημέρα Γιωργάκη! Καλώς ήρθες στην παρέα μας!

-Καλημέρα, απάντησε όλο απορία ο Γιωργάκης και κάθισε στη θέση του.

-Είμαστε όλοι έτοιμοι; Ρώτησε τότε ο Κοκκινόσαυρος και άρχισε να οδηγεί το σχολικό.

-Ναι! Απάντησαν με ένα στόμα όλοι οι δεινόσαυροι μαζί.

-Πού πηγαίνουμε; Ρώτησε τότε ο Γιωργάκης, που ακόμη δεν μπορούσε να πιστέψει πως βρισκόταν μέσα σε ένα σχολικό δεινοσαύρων.

-Μα φυσικά στον παιδικό σταθμό των δεινοσαύρων, που βρίσκεται μέσα στο δάσος, απάντησε ο οδηγός.

Ξαφνικά το σχολικό σταμάτησε και ο Γιωργάκης δεν μπορούσε να πιστέψει σε αυτό που έβλεπε. Είχαν φθάσει στο σχολείο των δεινοσαύρων, βαθιά  στο δάσος. Εκεί, όλοι οι μικροί δεινόσαυροι ήταν τόσο χαρούμενοι και έκαναν τόσα πολλά πράγματα! Έσκαβαν στο χώμα, έκαναν γυμναστική, έφτιαχναν φωλιές από κλαδιά δέντρων, έκαναν κολύμπι στο ποτάμι, ψάρευαν, τραγουδούσαν, άκουγαν τέλος παραμύθια του δάσους που έλεγε η δασκάλα τους. Ο Γιωργάκης ένιωθε ευτυχισμένος!

Κάποια στιγμή όμως μια μυρωδιά από ψητή τηγανίτα άρχισε να γαργαλάει τη μυτούλα του και ένα απαλό χέρι να χαϊδεύει τα μαλλιά του.

-Καλημέρα Γιωργάκη! Σήμερα θα πάτε εκδρομή στο δάσος με το σχολείο σου, είπε η μαμά του.

Ο Γιωργάκης άνοιξε τα μάτια του και είδε πως βρισκόταν στο κρεβάτι του  και οι δεινόσαυροί του στέκονταν πάνω στο ράφι της βιβλιοθήκης του.

-Όλα ήταν ένα όνειρο, είπε τότε ο Γιωργάκης και σηκώθηκε από το κρεβάτι του.

-Θέλεις να μου διηγηθείς το όνειρο σου; Είπε τότε η μαμά  και του έδωσε ένα φιλί.

Έτσι, ο Γιωργάκης, πίνοντας το γάλα του, άρχισε να διηγείται το όνειρο με τους δεινόσαυρους.

-Ήταν ένα πολύ όμορφο όνειρο, είπε τότε η μαμά, χαμογελώντας!

Ύστερα, όταν το σχολικό χτύπησε την κόρνα του, ο Γιωργάκης έτρεξε γρήγορα να συναντήσει τους φίλους του, έχοντας μαζί  τούς αγαπημένους του δεινόσαυρους!