“Η Ντίβα”, γράφει η Λένα Μαυρουδή-Μούλιου

Δευτερόλεπτα πριν ανοίξει η αυλαία.

Το θέατρο κατάμεστο από κόσμο καλοντυμένο, που ανυπομονούσε να απολαύσει για μια ακόμη φορά το πολυδιαφημισμένο έργο, με μία διανομή Θιάσου που δεν γινόταν καλύτερη, με εκείνην βέβαια επικεφαλής. Την πρωταγωνίστρια, τη θεά, την ανεπανάληπτη, που κάθε της εμφάνιση αποτελούσε όχι μόνον το μέγα καλλιτεχνικό και κοσμικό γεγονός μα ένα πνευματικό επίτευγμα υψηλών προδιαγραφών. Ένας Μύθος επί της Αθηναϊκής Σκηνής, που επιτέλους θα τον απολάμβαναν όσοι την γνώριζαν μόνον από το σινεμά και την T.V..

Τα εισιτήρια sold out εδώ και μήνες και εκείνοι που επωφελούνται τέτοιων γεγονότων, φρόντισαν να αγοράσουν πολύ περισσότερα εισιτήρια απ’ ό,τι  χρειάζονταν, για να τα μοσχοπουλήσουν ακόμη και δέκα φορές την αξία τους σαν έρθει η στιγμή.

Κτυπάει τα πρώτο κουδούνι και το πλήθος των θεατών προσπαθεί να τιθασεύσει την λαλιά του μιλώντας ψιθυριστά στον διπλανό του. Με το δεύτερο κουδούνι, επικρατεί άκρα σιωπή. Και στο 3ο, ανοίγει η αυλαία. Εκείνη ακινητοποιημένη, με το πρόσωπό της βουτηγμένο σε μια λίμνη αίματος που έμοιαζε φρικτά αληθινό. Ένα μακρόσυρτο άααααα και ένα χειροκρότημα που λίγο ακόμη να τινάξει το θέατρο στον αέρα, νομίζοντας ότι  η σκηνή ήταν η εισαγωγή του έργου.

Μα προς μεγάλη έκπληξη των θεατών, η αυλαία ξαναπέφτει βαριά κλείνοντας την σκηνή και ένας ηθοποιός, ή τεχνικός ή ό,τι ήταν τέλος πάντων, καταφανώς πανικόβλητος, απευθυνόμενος στο κοινό, λέει:

«Κυρίες και κύριοι.

Βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να σας πληροφορήσω ότι η πρωταγωνίστριά μας είναι βαριά τραυματισμένη από άγνωστη προς εμάς ακόμη αιτία. Ό,τι είδατε εσείς, το ίδιο είδαμε και εμείς και τίποτα περισσότερο…

Αυτονόητο βέβαια ότι η παράσταση, ματαιώνεται και θα ειδοποιηθείτε έγκαιρα για το πότε θα πραγματοποιηθεί. Σε κάθε περίπτωση όποιος επιθυμεί  να πάρει τα λεφτά του πίσω αυτό θα γίνει από αύριο, με όσων το επίθετο αρχίζει από άλφα μέχρι και έψιλον. Ζητούμε την κατανόησή σας. Είμαστε το ίδιο αναστατωμένοι όπως κι εσείς. Εκφράζουμε τη λύπη μας και πάνω απ’ όλα, περαστικά στην ηθοποιό μας».

Ούτε σεισμός να γινόταν και να το ακολουθούσε φονικό τσουνάμι δεν θα είχε στον κόσμο τον ίδιο αντίκτυπο με τον τραυματισμό της πολυαγαπημέ-νης Ντίβας. Τραυματισμός, ΑΠΟ ΤΙ όμως;

Εικασίες μόνον και ικεσίες να μην ήταν θανατηφόρος. Την κτύπησαν; Κτύπησε μόνη της πέφτοντας; Όλοι περίμεναν να μάθουν για να καταλαγιάσουν και μερικές φήμες ακραίες, που μιλούσαν για απόπειρα είτε δολοφονίας είτε αυτοχειρίας.

Μα καλά, θεατρίνα ήταν η παθούσα αλλά να σκηνοθετήσει και έναν τέτοιο θάνατο παραήταν τραβηγμένο.

Τέτοια αναστάτωση στην Επικράτεια χρόνια είχαν να δουν οι Έλληνες. Θαρρείς ότι είχε κηρυχθεί πόλεμος και καλούταν ο Λαός προς Επιστράτευση. Και αν έκαναν έτσι με τον μυστηριώδη της τραυματισμό ας βάλουμε με το μυαλό μας τι θα γινόταν έτσι και έχανε τελικά τη μάχη για τη ζωή της. Έτσι συμβαίνει πάντα σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της Γης με τα είδωλα. Δεν πρέπει ούτε να αρρωσταίνουν και πολύ περισσότερο οφείλουν να μην πεθαίνουν, γιατί με τον θάνατό τους ο κόσμος συνειδητοποιεί το πόσο φθαρτή και ασήμαντη τελικά είναι η ύπαρξή μας.

Το πρώτο ιατρικό δελτίο από τηλεοράσεως που όλοι περίμεναν με άφατο αγωνία και κομμένη την ανάσα, έκανε λόγο για τραυματισμό  από σφαίρα , χωρίς να αναφέρει αν ήταν απόπειρα κατά ζωής ή και  αυτοκτονία. «Όλοι ας προσευχηθούμε να δώσει ο Θεός να το ξεπεράσει», κατέληξε ο καθηγητής καταφανώς συγκινημένος.

Και όταν ο γιατρός επικαλείται την βοήθεια του Υψίστου, δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις ότι τα πράγματα είναι τραγικά και χειρότερα δεν γίνονται.

Ξαφνικά όλα τα προβλήματα του Έθνους μας, μικρά ή μεγάλα, έμοιαζαν ασήμαντα. Και όσο η T.V. έδειχνε στιγμιότυπα από τη  θριαμβευτική της θεατρική πορεία, τόσο καταλάβαινες ότι το τέλος ελλόχευε κιόλας κάπου κοντά και ο Ελληνικός Λαός λίγο ακόμη να κηρύξει Εθνικό πένθος πριν ακόμη η ηθοποιός παραδώσει το Πνεύμα.

Φαίνεται όμως ότι οι ικεσίες του κόσμου εισακούστηκαν από τον Πανάγαθο ή απλά δεν είχε έρθει  ακόμη η ώρα της και ένα καινούργιο ιατρικό δελτίο μη προγραμματισμένο ήρθε για να φέρει Άνοιξη μέσα στη βαρυχειμωνιά πραγματική και μεταφορική, που πλάκωνε με έναν ουρανό ταβάνι την καρδιά του κόσμου.

«Βρισκόμαστε στην εξαιρετικά ευχάριστη θέση να σας ενημερώσουμε ότι η αγαπημένη όλων μας διέφυγε τον θανάσιμο κίνδυνο σαν από κάποιο θαύμα. Με την βοήθεια του Θεού θα γίνει, ελπίζουμε, καλά. Το πότε βέβαια θα γίνει αυτό δεν το ξέρουμε ακόμη, ίσως την ερχόμενη εβδομάδα έχουμε ακόμη καλύτερα νέα να σας πούμε».

Ήταν τέτοια η χαρά και των δημοσιογράφων που λίγο ακόμη να δώσουν στον αξιότιμο κύριο καθηγητή τα… μαρκούτσια τους (θυμάστε τον αείμνηστο ΡΑΛΛΗ;) να τα φάει, έτσι που του τα έχωναν στο στόμα του ανθρώπου…

Πράγματι, μέρα μα την ημέρα η Ντίβα καλυτέρευε οπότε και το  πόπολο ήρθε η στιγμή να ασχοληθεί με το δια ταύτα. Με το  τι δηλαδή συνέβη.

ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΦΟΝΟΥ;

ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΑ;

Σενάρια επί σεναρίων.

Παραμύθια και αλήθειες σε μια μίξη περίεργη, από την οποία γεννιούνταν  σημεία  και τέρατα. Όσο και να το πάλευες, νόημα δεν έβγαινε. ΚΑΙ ΝΑΙ ΜΕΝ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΔΕΝ ΕΒΓΑΙΝΕ ΜΑ ΟΦΕΙΛΕ ΝΑ ΒΓΕΙ…

Ο σάλος έπαιρνε απίστευτες διαστάσεις, με την αστυνομία τη δόλια, να είναι όπως πάντα στο στόχαστρο. Το τι άκουγε, δεν το μεταφέρουμε στο παρόν κείμενο, καθώς απεχθανόμαστε την χυδαιολογία. Οι άνθρωποι σίγουρα θα είχαν χάσει τον ύπνο τους αλλά μη νομιστεί ότι και στον ξύπνιο τους περνούσαν καλύτερα. Αποδιοπομπαίοι τράγοι είχαν γίνει και λίγα λέμε.  Χωρίς υπερβολή, είδαν ότι κινδύνευε και η ζωή τους έτσι και ο μη γένοιτο υποτροπίαζε η Ντίβα. Θαρρείς ότι οι αστυνομικοί την πυροβόλησαν, θαρρείς και αυτοί ήταν οι υπεύθυνοι για την ανεξέλεγκτη υστερία που είχε καταλάβει έναν ολάκερο Λαό. Φαίνεται όμως ότι οι φύλακες της Τάξης είχαν τον Άγιο με το μέρος τους και απρόσμενα η άρρωστη απέκτησε επαφή  με το περιβάλλον και ήταν επιτέλους σε θέση να πει δυο λόγια διαφωτιστικά στις ανακριτικές αρχές, που είχαν κυριολεκτικά κατασκηνώσει σε δύο θαλάμους δίπλα από τον δικό της καθώς είχε πια βγει από την εντατική.

Και η τραυματισμένη είπε μία και μόνο αινιγματική λέξη: «ΑΤΥΧΗΜΑ».

Και επόμενο ήταν να πυροδοτηθούν νέα σενάρια, που μπορούσαν  να έχουν  όχι μία και δύο, αλλά δέκα ερμηνείες και λίγες λέμε.

Σαν να μην μας τα λες καλά κυρία μας. Όταν λέμε ΑΤΥΧΗΜΑ, εννοούμε ότι π.χ. τρακάραμε με το αυτοκίνητο, ή ότι πέσαμε από την καρέκλα, ή κατρα-κυλήσαμε από τη σκάλα, ή ότι έπεσε κεραμίδα επί της κεφαλής μας ενώ βαδίζαμε ανύποπτοι στον δρόμο. Το να φάμε μια σφαίρα στο Δόξα Πατρί ατύχημα το λογαριάζεις ελόγου σου; Ουφ!!!

Σαν να λέμε δηλαδή, βγήκες στη σκηνή να παίξεις και συγχρόνως είπες «δεν παίζω και με το πιστολάκι μου έτσι για  αλλαγή;» και αυτό το χαζό εκπυρσοκρότησε από λάθος χειρισμό σου  και έγινε το κακό. Κάπως έτσι έγινε; Για να μας πεις να το εμπεδώσουμε, γιατί είμεθα και ολίγον κρετίνοι.

Μα η Ντίβα όταν άκουγε τις ερωτήσεις μας είτε όντως έπαιζε όπως πάντα θέατρο και έκανε πως βυθιζόταν σε έναν κόσμο χάους ή ο βαθύς ύπνος της ήταν συνέπεια του τραυματισμού της και επομένως αληθινός και απάντηση δεν έπαιρναν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι επί των ανακρίσεων.

Αν συνέβαινε λοιπόν η πρώτη εκδοχή, τότε κάποιον που αγαπούσε πολύ ή που φοβόταν πολύ κάλυπτε, η άτυχη ηθοποιός. Και ποιος να ‘ταν τάχα αυτός;

Μην ήταν ο συμπρωταγωνιστής της που όλοι ήξεραν ότι την μισούσε γιατί οι θεατρώνες ποντάροντας πάντα πάνω της του έδιναν συγκριτικά μαζί της,  ψίχουλα; Μα αν ήταν ΑΥΤΟΣ πάλι, γιατί να θέλει να τον καλύψει αντί να τον θάψει μια και καλή φοβούμενη ότι την επόμενη φορά θα ήταν πιο εύστοχος; Όχι, ΔΕΝ μπορεί να ήταν αυτός. Η λέξη ΑΤΥΧΗΜΑ τον απάλλασσε από την όποια υποψία.

Να ήταν ο εαυτός της; Δηλαδή, για να καταλάβουμε, θέλεις να πεθάνεις και το κάνεις θεατρικά από κεκτημένη συνήθεια; Για να κερδίσεις τι; Ούτε καν το χειροκρότημα που δεν θα μπορείς να απολαύσεις πεθαμένη ούσα; Όχι

ΟΥΤΕ αυτό το σκηνικό κολλάει.

Άρχισαν να ψάχνουν τις κρυφές γωνίες της ζωής της, την αθέατη  πλευρά του φεγγαριού της, αυτήν που έχουμε όλοι μας, λίγο πολύ. Και οι υποψίες έπεσαν στον πρώην και στον νυν της. Δύο έρωτες μεγάλοι που ήταν σε όλους γνωστοί.

Με τον πρώην της είχαν τόσο  καλές σχέσεις που του βάφτισε το παιδί που απόκτησε από την επίσης ηθοποιό γυναίκα του.

Τον νυν δεν τον πολύ ήξεραν καθότι ξένος και σχετικά λίγος ο  χρόνος της σχέσης τους. Μουσικός και χορογράφος με περγαμηνές από τα μπαλέτα Κύρωφ. Ένας πανέμορφος Ρώσος που θύμιζε Νουρέγιεφ στα νιάτα του, στο πιο αρρενωπό του! Λάτρευε την Ελλάδα και την καλή του. Τους έβλεπαν πάντα μαζί, τόσο εκτός δουλειάς όσο και εντός αφού ήταν και  χορογράφος των παραστάσεών της ακόμη και του αρχαίου Δράματος καθώς ήταν βαθύς γνώστης και της Αρχαίας Ελληνικής Τραγωδίας. Τεράστιο ταλέντο, μικρότερος  σε ηλικία από εκείνη. Πραγματικά ερωτευμένος μαζί της και δεν είχε μάτια παρά μόνον γι’ αυτήν. Ούτε ΑΥΤΟΣ λοιπόν. ΤΟΤΕ ΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΡΕΙ;

Συνήθως όταν βρίσκεσαι τόσο υψηλά καλλιτεχνικά και κατ΄ επέκταση κοινωνικά, έχεις πολλούς να σε λατρεύουν και ακόμη πιο πολλούς να σε φθονούν. Ο φθόνος είναι ένα περίεργο φρούτο πικρό και γλυκό συνάμα. σε τρέφει μα και σε δηλητηριάζει μαζί, και  τα όρια λατρείας και φθόνου είναι  δυσδιάκριτα. Μα η όσφρηση των ανακριτικών αρχών δεν έπιανε ούτε από αυτό… το  φυτώριο ύποπτη οσμή.

Όσο περνούσαν δε οι μέρες και οι έρευνες απέβαιναν άκαρπες τόσο οι επικρίσεις έπεφταν σαν καταπέλτες επί των κεφαλών όλων των αστυνομικών συλλήβδην, κυρίως από το μαινόμενο, το αφηνιασμένο fan club της κυρίας. Ζητούσαν την κεφαλήν επί πίνακος του Αρχηγού, την παραίτηση του Υπουργού Δημόσιας Τάξης και δεν  συμμαζεύεται. Και η Χώρα διασύρετο όχι μόνον εντός τω τειχών αλλά και εκτός, που αφορμή ζητούσαν ως συνήθως για να εμέσουν χολή εναντίον μας. Γνωστά αυτά. Έφτασαν κάποιοι πικρόχολοι να  μας χαρακτηρίσουν κανίβαλους, ανθρωποφάγους, απάνθρωπους. Και απορούσαν πώς μπορούμε από τη μια να έχουμε αισθήματα λατρείας για ένα άτομο από την άλλη να λοιδορούμε αθώους ανθρώπους που προσπαθούν να κάνουν το καθήκον τους.

Ο Στέφανος Μακρής ο παγκοσμίου φήμης έλληνας ερευνητής που αυτήν την εποχή βρισκόταν για δουλειά στην Κυανή Ακτή μετά της οικογενείας του και των στενών του φίλων και συνεργατών, άκουγε, διάβαζε τα τέρατα που γράφονταν και έφριττε αλλά δεν το‘ χε σκοπό αυτήν τη φορά να ανακατευτεί  άλλωστε δεν του είχε καν ζητηθεί και αυτό ακουγόταν από περίεργο μέχρι  παράλογο αν σκεφτεί κανείς ότι για άλλες υποθέσεις πολύ πιο εύκολες οι πρώην συνάδελφοί του γονυπετείς του ζητούσαν τα φώτα του για να ανάψουν αναστάσιμες λαμπάδες που θα βοηθούσαν στην διαλεύκανσή τους. Ήταν όντως περίεργο αν αναλογιστεί κανείς ότι τα πράγματα ήταν τόσο σοβαρά που κάποιοι διέβλεψαν μέχρι και πτώση της ίδιας της Κυβέρνησης. Να είχαν κάτι κατά νου; Κάποιαν βάσιμη υποψία για το ποιος ήταν ο ένοχος και δεν αποτολμούσαν να τον αποκαλύψουν γιατί τους ξεπερνούσε; αν ήταν έτσι, η πρόκληση για τον Στέφανο ήταν μεγάλη και αποφάσισε να δράσει.

Η είδηση ότι ο Μακρής ερχόταν στην Ελλάδα ξαπλώθηκε γρήγορα πριν ο ίδιος ακόμη αποβιβαστεί στο ΕΛ. Βενιζέλος. Ανάμικτα τα συναισθήματα τού κόσμου. Οι μισοί ήταν ευτυχείς και σίγουροι ότι ο Μακρής θα έλυνε τον γρίφο και οι άλλοι τόσοι, λυπημένοι, γιατί με την διαλεύκανση της υπόθεσης θα σταματούσε και το ταβατούρι της βρισιάς και της γκρίνιας κατά των ιθυνόντων. Νόμπελ μουρμούρας σαν Λαός! Η γκρίνια, το «αλάτι» στην ανάλατη και άνοστη μιζέρια μας. Άνθρωποι και ανθρωπάκια.

Βαθύς γνώστης της Ελληνικής ψυχολογίας, αποφάσισε να κινηθεί όσο πιο διακριτικά γινόταν.

Πρώτη του επίσκεψη, στο γραφείο του φίλου του Αρχηγού της Αστυνομίας, που η φιλία τους κρατούσε από την εποχή που και ο Μακρής ανήκε στο Σώμα αυτής. Αλληλοεκτίμηση αγάπη και σεβασμός το τρίπτυχο της διατήρησης μιας σχέσης.

«Τι γίνεται Σωκράτη; Πολλά προβλήματα μαθαίνω… Βουίζει το αλλοδαπό στοιχείο. Το τι διαβάζει κανείς δεν λέγεται. Μα τι σου το λέω; Μη και δεν τα ξέρεις; Κουβέντα να γίνεται. Κουράγιο φίλε, μια μπόρα είναι και αυτή μέσα στις τόσες. Θα πάει και αυτή στον αγύριστο. Στο χέρι της είναι;

Περίεργος όμως είμαι φίλε μου, αφού το θύμα είναι εδώ και έναν μήνα εκτός κινδύνου και έχει επαφή με το περιβάλλον κανένας σας δεν μπόρεσε να της πάρει μια μικροκαταθεσούλα έστω;»

«ΔΕΝ την πιέζουμε Μακρή. Οι γιατροί το απαγορεύουν, όμως ελπίζουμε ότι αργά ή γρήγορα εκείνη μόνη της, θα μας μιλήσει».

«Σωκράτη, ποιον καλύπτει η Κλαίρη; Και το κάνει αυτό από φόβο ή από αγάπη; Για να μη καταστρέψει τον δράστη με την ομολογία της; Φαντάζομαι ότι τον τομέα του φόβου θα τον έχει αναλάβει η ικανή σας αντιτρομοκρατική. Τον τομέα ΕΡΩΤΑΣ ποιος τον έχει επωμιστεί;»

«Στέφανε έχουμε λάβει τέτοια μέτρα ασφαλείας που δεν θα το πιστέψεις. Ακόμη και το νοσηλευτικό της προσωπικό το αποτελούν δικοί μας εκπαιδευμένοι άντρες και κοπέλες, δεν περνά δε κουνούπι στο θάλαμό της αν δεν ελεγχθεί. Από αυτήν την πλευρά είμαστε καλυμμένοι αν και υπάρχει ένα κενό. Πώς να πεις στον τάδε και τον δείνα Υπουργό φίλο της «συγγνώμη αλλά πρέπει να σας ψάξουμε;». Απλά σε αυτές τις περιπτώσεις γινόμαστε, εν ονόματι της νοσηλείας δήθεν, πολύ περισσότεροι στο δωμάτιό της.

Τον ερωτικό τομέα είπες;

Γνωστό σε όλους μας το πάθος της κυρίας για τον Ρώσο της. Ένα ράκος σου λέω το παλικάρι. Έξω από το δωμάτιό της ξημεροβραδιάζεται και δεν απομακρύνεται παρά μόνο για κατούρημα και καφέ. Πώς ζει αυτός ο άνθρωπος ήθελα να ήξερα. Μερικοί άνθρωποι τι βαθιά συναισθήματα καταφέρνουν να εμπνεύσουν στους αγαπημένους τους!»

«Λατρεία μέχρι θανάτου Σωκράτη;»

«Τι σημαίνει αυτό Μακρή μου; Πού το πας; Ξέρεις κάτι που εγώ δεν ξέρω;»

«Από τους φίλους της πολιτικούς, ποιος είναι ο πιο συχνός της  επισκέπτης; Και ποιος από αυτούς τους φίλους της δεν ήρθε καθόλου να την δει;»

«Στατιστικά τέτοια ρε συ Μακρή δεν έχω πρόχειρα να σου δώσω. Είναι τα πάντα καταγεγραμμένα, θα τα ζητήσω και θα σε ενημερώσω. Έχεις κάποια υποψία;»

«Ναι έχω. Όλες οι αστυνομικές ιστορίες λίγο πολύ έχουν κοινά στοιχεία από παρθενογένεση σχεδόν καμία. Εγκλήματα μίσους, αγάπης, εκδίκησης, μοιχείας, ζήλειας κα το κομπολόι έχει πολλές-πολλές χάντρες βέβαια. Αν ανατρέξεις στην φιλολογία των αστυνομικών ιστοριών θα διαπιστώσεις του λόγου μου το αληθές. Τούτη εδώ ολίγον ακραία, αλλά στέκει και θα σου την πω. Επειδή τυχαίνει να την ξέρω την Κλαίρη, το ένστικτό μου μού λέει ότι κάποιον καλύπτει γιατί φοβάται πάρα πολύ. Που σημαίνει ότι θα πρέπει το πρόσωπο αυτό να είναι πολύ ισχυρό. Σωκράτη ερεύνησε όλους τους εν ενεργεία Υπουργούς που την επισκέπτονται και  μην εξαιρέσεις και τον ίδιο σου τον αδερφό αν ο πρόεδρος τού έχει δώσει χαρτοφυλάκιο. Ακούς; Ούτε αυτόν. Με διακριτικότητα και μόνον εσύ και κάνα δυο έμπιστοί σου απόλυτα, θα γνωρίζετε για αυτό το «σκάλισμα» στη ζωή τους. Μόνο προσοχή, γιατί και σεις κινδυνεύετε το ίδιο έτσι και σας μυριστεί».

Έφυγε ο Μακρής και άφησε τον Αρχηγό πιο προβληματισμένο ακόμη. ΤΙ ΤΟΥ ΕΙΠΕ Ο ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ; ΥΨΗΛΑ ΙΣΤΑΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ;

Έμεινε να απορεί. Και προτού προλάβει να κάνει άλλες σκέψεις βλέπει το Μακρή να επιστρέφει και να του λέει βιαστικά: «Σωκράτη, να μάθεις, στο ξαναείπα και ΠΟΙΟΣ από τους φίλους της ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΚΑΘΟΛΟΥ να την δει ή να ρωτήσει γι’ αυτήν. Κεφαλαιώδους σημασίας πληροφορία αυτή».

Κάγκελο ο Αρχηγός ΤΙ ΤΟΥ ΕΛΕΓΕ ΤΩΡΑ Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ; ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΜΑΘΕΙ ΑΥΤΟ;

Ξέρουμε και εμείς Αρχηγέ; Εσύ είσαι η Αστυνομία. ΠΕΠΟΝΙ ΚΑΙ ΜΑΧΑΙΡΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΤΑ ΧΕΡΙΑ. ΚΑΘΕΙΣ ΕΦ΄Ω ΕΤΑΧΘΗ.

Από το σημείο αυτό και μετά άρχισε να διυλίζεται ο κώνωπας.

Με ποιον έκανε παρέα η Κλαίρη; Ποιοι από την κυβέρνηση οι κολλητοί της; Ποιοι από την αντιπολίτευση; Και οι πρώην και νυν πρωθυπουργοί; Ε, Μακρή ας μη το παρατραβάμε κι άλλο.

ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟ ΑΠΥΡΟΒΛΗΤΟ.

Ε, ΑΥΤΟ ΠΙΑ.

ΟΥΤΕ ένας Πουαρώ ή ένας Χολμς (που σε φαντασία τους ξεπερνάς) μπορούσε να κάνει τέτοιες σκέψεις.

Όταν ο Σωκράτης με τα στοιχεία που του έδωσαν οι μυστικές υπηρεσίες τα έδωσε με τη σειρά του στο Μακρή, εκείνος αναφώνησε: «Ω και να πω ότι δεν ήμουν σίγουρος; Ερωτευμένος άνθρωπος και αυτός, παρά το προχωρημένο της ηλικίας του και τελείως απελπισμένος. Μπορεί να είχε δύναμη, να κρατούσε τα ηνία του κράτους, αλλά μπορούσε να συγκριθεί με τον υπέροχο Τάταρό της; ‘Σύμφωνοι. Όχι εγώ, αλλά ούτε αυτός. Γεια σου ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ γεια σου Ντίβα μου…’»

Αυτό και αν ήταν. Σαν να λέμε δηλαδή, ότι για τα μέτρα και τα σταθμά του Μακρή ο μεσήλικας  Πρωθυπουργός της χώρας ήταν ο ΥΠ’ ΑΡΙΘΜΟΝ 1 ΥΠΟΠΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΠΡΑΧΘΕΙΣΑ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΚΑΤΑ ΖΩΗΣ.

Και τώρα τι κάνουμε monsieur;

«ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ; ΜΗ ΚΑΙ  ΚΟΥΚΟΥΛΩΣΕΤΕ ΤΟ ΘΕΜΑ, ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΜΕ ΒΡΕΙΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ. Εντέχνως, ενημερώνετε τον Πρόεδρο  ότι ΞΕΡΕΤΕ. Και ότι δεν είστε μόνον εσείς που ξέρετε και σας ξεπαστρέψει κι εσάς, αλλά και οι πηγές σας που είναι πλέον αξιόπιστες ακόμη και από αυτές της Αρχαίας Πυθίας.»

Και δεν έφτανε που ο Λαός άνοιγε την T.V. και ψυχοπλακώνονταν με όσα έβλεπε και όσα άκουγε, να και το κερασάκι στην τούρτα. ΠΡΩΤΑ μαύρη η οθόνη και αμέσως μετά: «ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΙΔΗΣΗ».

«Διακόπτουμε το πρόγραμμά μας για να ανακοινώσουμε στον Ελληνικό Λαό ότι ο 70χρονος πρωθυπουργός μας βρέθηκε στο γραφείο του νεκρός προφανώς από ανακοπή της καρδιάς. Είχε πιθανόν πρόβλημα με την καρδιά του και δεν το γνώριζε. Τα ηνία του Κράτους αναλαμβάνει ο αντιπρόεδρος κος Τυχερίδης. Αυτά, μέχρι νεωτέρας».

Τι λέει ο πολίτης ακούγοντας μια τέτοια είδηση; «Η ίδια Μοίρα για όλους».

Ο δε Μακρής: «Δεν το ξέρεις Σωκράτη μου; Μπορεί να έχεις τη δύναμη στα χέρια σου αλλά υπάρχει και  η δύναμη της  Αγάπης που είναι μεγαλύτερη και δεν την δελεάζουν τα αξιώματα. Φαίνεται αυτή ήταν η απάντηση που  η Κλαίρη έδωσε στον φίλο Πρωθυπουργό, εκείνος το έφερε βαρέως και έκανε ό,τι έκανε. Καλό του παράδεισο ή κόλαση, ανάλογα τι θα κρίνει ο Άγιος Πέτρος».

Ο ιατροδικαστής έβγαλε μια μικρή, πολύ μικρή σφαίρα, που όμως έκανε μεγάλη ζημιά στην ερωτευμένη καρδιά του ηλικιωμένου προέδρου. Αλλά αυτό δεν το έμαθε κανείς πλην του Σωκράτη, του Μακρή και 2-3 εμπίστων προσώπων τους…

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη