«Δεκέμβριος του 2011», γράφει η Μαρία Πανούτσου

Δεκέμβριος του  2011 ημέρα Σάββατο, στο ημερολόγιο του ίδιου χρόνου την πρώτη  μέρα του χρόνου σημειώνω:   “Άριστος τρόπος του αμύνεσαι, το μη εξομοιούσθαι”,    μία  ρήση του Μάρκου Αυρήλιου. Δεν θυμάμαι γιατί ξεκίνησα τον καινούργιο χρόνο με τη ρήση αυτή. Κάτι θα με ερέθισε, κάτι θα με πείραξε.

Σήμερα που τη διαβάζω, αφού  κράτησα από το ημερολόγιο αυτό κάποιες σημειώσεις  και μετά το αποχωρίστηκα τελειωτικά, μου φαίνεται αυτή η ρήση  πολύτιμη και δύσκολη στην εφαρμογή της. Είναι το αντίστοιχο της ελληνικής παροιμίας ‘η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο’. Ναι.  χρήσιμη  η λαϊκή σοφία αλλά και ο τρόπος που διατυπώνεται από τον Μάρκο Αυρήλιο,  ουσιαστική και πιο παιδεμένη.

Η λέξη άριστος, το ρήμα αμύνομαι  και η λέξη εξομοίωση, ανεβάζει  το συλλογισμό, σε μια φιλοσοφική  πραγματικότητα μια  αντιμετώπιση του άλλου, του ξένου, σε ένα επίπεδο μια προσωπικής  αναζήτησης. Δεν είναι  κάτι τυχαίο αλλά μια  προσπάθεια να λυτρωθείς από τον άλλον, όταν ο άλλος  δεν έχει σεβαστεί την ύπαρξή σου. Να χαράξεις μια καινούργια πορεία, να  ανατρέψεις μια αρνητική τοποθέτηση της ζωής σου.

Πιστεύω ότι ο χρόνος έτσι όπως τον ορίσαμε εμείς οι  άνθρωποι, είναι σχετικός, όμως  έχει λόγο ύπαρξης ο διαχωρισμός τού χρόνου   στην καθημερινότητά μας  και σε πιο εσωτερικές ψυχοσωματικές   λειτουργίες. Γίνεται σημείο αναφοράς.

Έτσι πήρα την απόφαση να μην εξομοιωθώ  με τον άλλον  και η άμυνα  να μην είναι παθητική αλλά ενεργητική,  δυναμική, λυτρωτική, ανανεωτική. Φαίνεται ότι  σε κάποια αντίδραση  με οδήγησε η ρήση αυτή τότε,  το έτος  2011, αλλά τι περίεργο,   και σήμερα που γράφω αυτές τις γραμμές, μου φαίνεται επίκαιρη και πάντα θα είναι όσο ο άνθρωπος παραμένει  ατελής.  Η γνωστή  μελαγχολία  των Χριστουγέννων που  δεν μου επιτρέπει να  χαρώ  μέχρι  τα μπούνια[1] του εαυτού μου. Κι όμως το θαύμα καραδοκεί και ξέρω ότι στο τέλος θα   χαμογελάσω με την καρδιά μου και θα γελάσω και θα  χορέψω  στους ρυθμούς της αγάπης, του έρωτα, της αθωότητας, της δημιουργίας.  Μια ακόμη ευλογημένη χρονιά με περιμένει.

Αθήνα  19/12/2018


[1] Μπούνια: στα ιταλικά bugna – Οπές στο κατάστρωμα πλοίου, που επιτρέπουν την επιστροφή του νερού που μαζεύεται ενίοτε εκεί στη θάλασσα.


[Copyright ©  Μαρία  Σκουλαρίκου-Πανούτσου]

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη